داریوش طلایی ( زادهٔ ۲۶ بهمن ۱۳۳۱ در تهران ) موسیقی دان، نوازندهٔ تار و سه تار و آهنگساز اهل ایران است. او به خاطر کتاب تحلیل ردیف برندهٔ جایزهٔ کتاب سال ایران در سال ۱۳۹۵ شد. طلایی این کتاب را نقطه عطفی در زندگی هنری و علمی خود نامیده است.
... [مشاهده متن کامل]
داریوش طلایی در ۲۶ بهمن ۱۳۳۱ در خانواده ای علاقه مند به موسیقی متولد شد.
او از یازده سالگی به هنرستان موسیقی رفت و به تحصیل موسیقی کلاسیک غربی و موسیقی ایرانی با ساز تخصصی تار پرداخت. آموختن تار در همان هنرستان نزد علی اکبر شهنازی باعث علاقه خاص او به ساز تار و موسیقی ایرانی شد. پس از گرفتن دیپلم هنرستان هم زمان به تحصیل در رشته موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و کار در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی پرداخت. در این مرکز با تشکیل و سرپرستی گروه موسیقی برنامه هایی از موسیقی اصیل ایرانی در چندین دوره جشن هنر شیراز اجرا کرد. داریوش طلایی طی این دوران نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، نور علی برومند، عبدالله دوامی، یوسف فروتن و سعید هرمزی به تکمیل آموخته های خود در سنت ها و مکاتب مختلف موسیقی دستگاهی ایرانی پرداخت.
پس از اتمام تحصیلات دانشگاه او از سال ۱۳۵۵ در دانشگاه تهران به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه، موسیقی ایرانی تدریس کرد. وی در سال ۱۳۵۸ با دریافت بورسیه از دولت فرانسه برای ادامه تحصیل عازم کشور فرانسه شد و ضمن تحصیل موسیقی شناسی تا مقطع دکتری در دانشگاه نانتر به شناساندن موسیقی ایرانی از طریق تدریس، اجرای کنسرت و انتشار موسیقی ایرانی در اروپا و آمریکا پرداخت.
داریوش طلایی از زمان بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۱ تا کنون عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشگاه تهران است و طی این سال ها ضمن تدریس در دانشگاه به تألیف آثار موسیقی و اجرای کنسرت پرداخته است.
داریوش طلایی با تغییراتی در ساز «تار» با طرحی موسوم به «نوتار»، در اسفند ۱۳۹۷ رتبهٔ نخست پژوهش های کاربردی در گروه تخصصی هنر سی و دومین جشنواره بین المللی خوارزمی را کسب نمود. البته کیوان ساکت در این باره اظهار کرده است که این ساز اولین بار توسط غلامحسین نورجهان در ۶۰ سال پیش ابداع و ساخته شده است و امروزه در موزه موسیقی تهران قرار گرفته است.
او در بهمن ۱۳۸۳، در مراسم اختتامیهٔ بیستمین جشنوارهٔ موسیقی فجر، مورد تقدیر قرار گرفت. داریوش طلایی در فروردین ۱۳۹۸، جایزهٔ ویژهٔ بنیاد مستقل آقاخان در پرتغال را دریافت نمود.
... [مشاهده متن کامل]
داریوش طلایی در ۲۶ بهمن ۱۳۳۱ در خانواده ای علاقه مند به موسیقی متولد شد.
او از یازده سالگی به هنرستان موسیقی رفت و به تحصیل موسیقی کلاسیک غربی و موسیقی ایرانی با ساز تخصصی تار پرداخت. آموختن تار در همان هنرستان نزد علی اکبر شهنازی باعث علاقه خاص او به ساز تار و موسیقی ایرانی شد. پس از گرفتن دیپلم هنرستان هم زمان به تحصیل در رشته موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و کار در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی پرداخت. در این مرکز با تشکیل و سرپرستی گروه موسیقی برنامه هایی از موسیقی اصیل ایرانی در چندین دوره جشن هنر شیراز اجرا کرد. داریوش طلایی طی این دوران نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، نور علی برومند، عبدالله دوامی، یوسف فروتن و سعید هرمزی به تکمیل آموخته های خود در سنت ها و مکاتب مختلف موسیقی دستگاهی ایرانی پرداخت.
پس از اتمام تحصیلات دانشگاه او از سال ۱۳۵۵ در دانشگاه تهران به عنوان عضو هیئت علمی دانشگاه، موسیقی ایرانی تدریس کرد. وی در سال ۱۳۵۸ با دریافت بورسیه از دولت فرانسه برای ادامه تحصیل عازم کشور فرانسه شد و ضمن تحصیل موسیقی شناسی تا مقطع دکتری در دانشگاه نانتر به شناساندن موسیقی ایرانی از طریق تدریس، اجرای کنسرت و انتشار موسیقی ایرانی در اروپا و آمریکا پرداخت.
داریوش طلایی از زمان بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۱ تا کنون عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشگاه تهران است و طی این سال ها ضمن تدریس در دانشگاه به تألیف آثار موسیقی و اجرای کنسرت پرداخته است.
داریوش طلایی با تغییراتی در ساز «تار» با طرحی موسوم به «نوتار»، در اسفند ۱۳۹۷ رتبهٔ نخست پژوهش های کاربردی در گروه تخصصی هنر سی و دومین جشنواره بین المللی خوارزمی را کسب نمود. البته کیوان ساکت در این باره اظهار کرده است که این ساز اولین بار توسط غلامحسین نورجهان در ۶۰ سال پیش ابداع و ساخته شده است و امروزه در موزه موسیقی تهران قرار گرفته است.
او در بهمن ۱۳۸۳، در مراسم اختتامیهٔ بیستمین جشنوارهٔ موسیقی فجر، مورد تقدیر قرار گرفت. داریوش طلایی در فروردین ۱۳۹۸، جایزهٔ ویژهٔ بنیاد مستقل آقاخان در پرتغال را دریافت نمود.
