داریوش بزرگ
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
داریوش یکم ( پارسی باستان: 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 دارَیَوَهوش؛ زبان یونانی: Δαρεῖος Dareios؛ ح. ۵۵۰ – ۴۸۶ پ. م ) مشهور به داریوش بزرگ، چهارمین شاهنشاه از شاهنشاهی هخامنشی در فاصلهٔ سال های ۵۲۲ تا هنگام مرگش در ۴۸۶ پیش از میلاد، بود. او فرزند ویشتاسپ و داماد کوروش بزرگ ( از طریق ازدواج با دخترش آتوسا ) بود. در دوران فرمانروایی او، شاهنشاهی در بزرگ ترین گسترهٔ خود بود که بخش زیادی از غرب آسیا، بخش هایی از بالکان ها ( اسکودرا - مقدونیه ) و قفقاز، بخش اعظم نواحی ساحلی دریای سیاه، آسیای مرکزی، دره سند در خاور دور و نیز بخش هایی از شمال آفریقا و شمال شرقی آفریقا از قبیل مصر، شرق لیبی و سواحل سودان را در بر می گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
پیش از آغاز فرمانروایی داریوش، گئومات به عنوان بردیا پسر کوروش ادعای پادشاهی کرد. داریوش پس از سرنگونی گئومات، بر تخت پادشاهی نشست. او در سرتاسر شاهنشاهی با شورش هایی روبه رو شد. یکی از رخدادهای اواخر زندگی داریوش، لشکرکشی به منظور فتح یونان و مجازات آتن و ارتریا به دلیل شرکت در شورش ایونیان بود. به رغم آنکه لشکرکشی های داریوش در نهایت به شکست در نبرد ماراتون انجامید، او موفق شد تراکیه را بار دیگر مطیع خود سازد و شاهنشاهی هخامنشی را از لحاظ مرزی به وسیلهٔ فتوحاتش در مقدونیه، کیکلادها و جزیره ناکسوس و همچنین شهر غارت شدهٔ یونانی ارتریا گسترش دهد.
داریوش با تقسیم مناطق فتح شده به استان های وابسته به هخامنشیان که توسط ساتراپ ها اداره می شد، شاهنشاهی را سامان داد. او ضرب سکه های هخامنشی را به عنوان نظام پولی یک دستِ جدید سازماندهی کرد و زبان آرامی را در کنار فارسی، به زبان رسمی مشترک شاهنشاهی تبدیل کرد. او همچنین با ساخت راه ها و معرفی سامانه های توزین و اندازه گیری استاندارد، شاهنشاهی را در وضع بهتری قرار داد. به واسطهٔ این تغییرات، شاهنشاهی هخامنشی متمرکز و یکپارچه شد. داریوش در پروژه های سازندگی سرتاسر شاهنشاهی نقش داشت؛ این پروژه ها عمدتاً بر شوش، پاسارگاد، تخت جمشید، بابل و مصر متمرکز بود. به منظور ثبت فتوحاتش، داریوش سنگ نوشته بیستون را در کوه بیستون تراش کاری کرد که بعدها مدرک مهمی برای زبان پارسی باستان شد.
داریوش در ۴۸۶ پیش از میلاد درگذشت. جسد او را مومیایی و در نقش رستم که او در حال آماده سازی آن بود، دفن کردند. به داریوش در کتاب های حجی، زکریا، و نحمیا ( متعلق به کتاب مقدس عبری ) اشاره شده است.
... [مشاهده متن کامل]
پیش از آغاز فرمانروایی داریوش، گئومات به عنوان بردیا پسر کوروش ادعای پادشاهی کرد. داریوش پس از سرنگونی گئومات، بر تخت پادشاهی نشست. او در سرتاسر شاهنشاهی با شورش هایی روبه رو شد. یکی از رخدادهای اواخر زندگی داریوش، لشکرکشی به منظور فتح یونان و مجازات آتن و ارتریا به دلیل شرکت در شورش ایونیان بود. به رغم آنکه لشکرکشی های داریوش در نهایت به شکست در نبرد ماراتون انجامید، او موفق شد تراکیه را بار دیگر مطیع خود سازد و شاهنشاهی هخامنشی را از لحاظ مرزی به وسیلهٔ فتوحاتش در مقدونیه، کیکلادها و جزیره ناکسوس و همچنین شهر غارت شدهٔ یونانی ارتریا گسترش دهد.
داریوش با تقسیم مناطق فتح شده به استان های وابسته به هخامنشیان که توسط ساتراپ ها اداره می شد، شاهنشاهی را سامان داد. او ضرب سکه های هخامنشی را به عنوان نظام پولی یک دستِ جدید سازماندهی کرد و زبان آرامی را در کنار فارسی، به زبان رسمی مشترک شاهنشاهی تبدیل کرد. او همچنین با ساخت راه ها و معرفی سامانه های توزین و اندازه گیری استاندارد، شاهنشاهی را در وضع بهتری قرار داد. به واسطهٔ این تغییرات، شاهنشاهی هخامنشی متمرکز و یکپارچه شد. داریوش در پروژه های سازندگی سرتاسر شاهنشاهی نقش داشت؛ این پروژه ها عمدتاً بر شوش، پاسارگاد، تخت جمشید، بابل و مصر متمرکز بود. به منظور ثبت فتوحاتش، داریوش سنگ نوشته بیستون را در کوه بیستون تراش کاری کرد که بعدها مدرک مهمی برای زبان پارسی باستان شد.
داریوش در ۴۸۶ پیش از میلاد درگذشت. جسد او را مومیایی و در نقش رستم که او در حال آماده سازی آن بود، دفن کردند. به داریوش در کتاب های حجی، زکریا، و نحمیا ( متعلق به کتاب مقدس عبری ) اشاره شده است.
