داریوش آشوری ( زادهٔ ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ در تهران ) نویسنده، اندیشمند، زبان شناس و مترجم ایرانی است. عمدهٔ آثار او در زمینهٔ علوم سیاسی، علوم اجتماعی، سخن سنجی، فلسفه، و زبان شناسی است. داریوش آشوری سال هاست که با خانواده اش در فرانسه زندگی می کند.
... [مشاهده متن کامل]
آشوری دانش آموختهٔ دبیرستان های البرز و دارالفنون است و هم درسِ نوجوانیِ بهرام بیضایی و عبدالمجید ارفعی. در دوران نوجوانی با مطالعهٔ نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال ۱۳۳۶ به حزب زحمتکشان ملت ایران ( نیروی سوم ) پیوست. آشوری در سال ۱۳۳۷ از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکدهٔ حقوق و علومِ سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران شد و لیسانس اقتصاد خود را در سال ۱۳۴۲ گرفت. در همان سال در دورهٔ دکترای اقتصاد در همان دانشکده پذیرفته شد ولی آن را نیمه کاره رها کرد. کار تألیف کتاب، ترجمه، و نوشتن مقالات را از همین دوران شروع کرد. در دوران دانشجویی عضوِ هیئت اجراییهٔ «جامعهٔ سوسیالیست های نهضت ملی ایران» به رهبری خلیل ملکی نیز بوده است. نخستین کتاب او، به نام فرهنگ سیاسی، در روزگار دانشجویی از او منتشر شد که هنوز هم، با نام دانشنامهٔ سیاسی، در ایران در زمینهٔ علوم سیاسی کتاب مرجع است و تاکنون بیش از سی چاپ از آن منتشر شده است. در همان دوران آشوری در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین به عنوانِ ویراستار در دائرةالمعارف فارسی و سپس در بخش انتشارات به کار مشغول بوده است.
آشوری از بنیان گذاران کانون نویسندگان ایران و عضو انتخاب شدهٔ نخستین هیئت دبیران آن بوده است ( ۱۳۴۸ ) . در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی، دانشکدهٔ علوم اجتماعی، دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در مؤسسهٔ شرق شناسی دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، و دانشگاه زبان های خارجی توکیو تدریس کرده، و عضوِ هیئت مؤلفان لغت نامهٔ فارسی در مؤسسهٔ لغت نامهٔ دهخدا ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا ( دانشگاه کلمبیا در نیویورک ) و از نویسندگان آن بوده است. همچنین سردبیری چند مجلهٔ ادبی و نیز نامهٔ علوم اجتماعی را در مؤسسهٔ مطالعات و تحقیقات اجتماعی ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، به عهده داشته است.
آشوری روشنفکر است؛ به این معنی که جامعه خود را بیمار و گرفتار می بیند و در صدد تشخیص این بیماری است. اما بر خلاف بسیاری از روشنفکران دیگر، این بیماری را تنها سیاسی نمی داند و چاره ساده ای برای آن سراغ ندارد. . . .
... [مشاهده متن کامل]
آشوری دانش آموختهٔ دبیرستان های البرز و دارالفنون است و هم درسِ نوجوانیِ بهرام بیضایی و عبدالمجید ارفعی. در دوران نوجوانی با مطالعهٔ نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال ۱۳۳۶ به حزب زحمتکشان ملت ایران ( نیروی سوم ) پیوست. آشوری در سال ۱۳۳۷ از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکدهٔ حقوق و علومِ سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران شد و لیسانس اقتصاد خود را در سال ۱۳۴۲ گرفت. در همان سال در دورهٔ دکترای اقتصاد در همان دانشکده پذیرفته شد ولی آن را نیمه کاره رها کرد. کار تألیف کتاب، ترجمه، و نوشتن مقالات را از همین دوران شروع کرد. در دوران دانشجویی عضوِ هیئت اجراییهٔ «جامعهٔ سوسیالیست های نهضت ملی ایران» به رهبری خلیل ملکی نیز بوده است. نخستین کتاب او، به نام فرهنگ سیاسی، در روزگار دانشجویی از او منتشر شد که هنوز هم، با نام دانشنامهٔ سیاسی، در ایران در زمینهٔ علوم سیاسی کتاب مرجع است و تاکنون بیش از سی چاپ از آن منتشر شده است. در همان دوران آشوری در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین به عنوانِ ویراستار در دائرةالمعارف فارسی و سپس در بخش انتشارات به کار مشغول بوده است.
آشوری از بنیان گذاران کانون نویسندگان ایران و عضو انتخاب شدهٔ نخستین هیئت دبیران آن بوده است ( ۱۳۴۸ ) . در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی، دانشکدهٔ علوم اجتماعی، دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در مؤسسهٔ شرق شناسی دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، و دانشگاه زبان های خارجی توکیو تدریس کرده، و عضوِ هیئت مؤلفان لغت نامهٔ فارسی در مؤسسهٔ لغت نامهٔ دهخدا ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا ( دانشگاه کلمبیا در نیویورک ) و از نویسندگان آن بوده است. همچنین سردبیری چند مجلهٔ ادبی و نیز نامهٔ علوم اجتماعی را در مؤسسهٔ مطالعات و تحقیقات اجتماعی ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، به عهده داشته است.
آشوری روشنفکر است؛ به این معنی که جامعه خود را بیمار و گرفتار می بیند و در صدد تشخیص این بیماری است. اما بر خلاف بسیاری از روشنفکران دیگر، این بیماری را تنها سیاسی نمی داند و چاره ساده ای برای آن سراغ ندارد. . . .
داریوش آشوری از ویکی پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زادهٔ ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ ( ۸۵ سال ) تهران محل زندگی فرانسه
محل تحصیل دانشگاه تهران ( لیسانس اقتصاد )
پیشه نویسنده مترجم زبان شناس پژوهش گر
کارهای برجسته
... [مشاهده متن کامل]
از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران و عضو نخستین هیئت دبیران کانون
عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا ( دانشگاه کلمبیا )
وبگاه http://ashouri. malakut. ws/
داریوش آشوری ( زادهٔ ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ در تهران ) نویسنده، اندیشمند، زبان شناس و مترجم ایرانی است. عمدهٔ آثار او در زمینهٔ علوم سیاسی، علوم اجتماعی، سخن سنجی، فلسفه، و زبان شناسی است. داریوش آشوری سال هاست که با خانواده اش در فرانسه زندگی می کند.
زندگی سیاسی و فرهنگی
آشوری دانش آموختهٔ دبیرستان های البرز و دارالفنون است و هم درسِ نوجوانیِ بهرام بیضایی و عبدالمجید ارفعی. در دوران نوجوانی با مطالعهٔ نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال ۱۳۳۶ به حزب زحمتکشان ملت ایران ( نیروی سوم ) پیوست. آشوری در سال ۱۳۳۷ از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکدهٔ حقوق و علومِ سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران شد و لیسانس اقتصاد[۱] خود را در سال ۱۳۴۲ گرفت. در همان سال در دورهٔ دکترای اقتصاد در همان دانشکده پذیرفته شد ولی آن را نیمه کاره رها کرد. کار تألیف کتاب، ترجمه، و نوشتن مقالات را از همین دوران شروع کرد. در دوران دانشجویی عضوِ هیئت اجراییهٔ �جامعهٔ سوسیالیست های نهضت ملی ایران� به رهبری خلیل ملکی نیز بوده است. نخستین کتاب او، به نام فرهنگ سیاسی، در روزگار دانشجویی از او منتشر شد که هنوز هم، با نام دانشنامهٔ سیاسی، در ایران در زمینهٔ علوم سیاسی کتاب مرجع است و تاکنون بیش از سی چاپ از آن منتشر شده است. در همان دوران آشوری در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین به عنوانِ ویراستار در دائرةالمعارف فارسی و سپس در بخش انتشارات به کار مشغول بوده است.
فعالیت ها و تحقیقات
آشوری از بنیان گذاران کانون نویسندگان ایران و عضو انتخاب شدهٔ نخستین هیئت دبیران آن بوده است ( ۱۳۴۸ ) . در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی، دانشکدهٔ علوم اجتماعی، دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در مؤسسهٔ شرق شناسی دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، و دانشگاه زبان های خارجی توکیو تدریس کرده، و عضوِ هیئت مؤلفان لغت نامهٔ فارسی در مؤسسهٔ لغت نامهٔ دهخدا ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا ( دانشگاه کلمبیا در نیویورک ) و از نویسندگان آن بوده است. همچنین سردبیری چند مجلهٔ ادبی و نیز نامهٔ علوم اجتماعی را در مؤسسهٔ مطالعات و تحقیقات اجتماعی ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، به عهده داشته است.
دستاوردها و آثار
آشوری روشنفکر است؛ به این معنی که جامعه خود را بیمار و گرفتار می بیند و در صدد تشخیص این بیماری است. اما بر خلاف بسیاری از روشنفکران دیگر، این بیماری را تنها سیاسی نمی داند و چاره ساده ای برای آن سراغ ندارد. . . .
حسین معصومی همدانی، بهار ۱۳۹۷[۲]
آشوری در قلمروی علوم اجتماعی و فلسفهٔ مدرن به توسعهٔ زبان فارسی از نظر دامنهٔ واژگان و بهبود سبک نگارش یاری فراوان کرده است. آشوری در آثار خود واژگان نوترکیبی چون گفتمان، همه پرسی، آرمان شهر، رهیافت، هرزه نگاری، درس گفتار و مانند آن را به کار برد که معادلی برای آن در زبان فارسی وجود نداشت. فرهنگ علوم انسانی او شامل صدها ترکیب و واژهٔ اشتقاقی تازه برای گسترش زبانِ فارسی در زمینهٔ علوم انسانی و فلسفه است. از میان آثار او می توان به بازاندیشی زبان فارسی، شعر و اندیشه، تعریف ها و مفهوم فرهنگ، و فرهنگ علوم انسانی اشاره کرد. ما و مدرنیّت نام مجموعه مقاله هایی از اوست که در آن به تحلیل بحران فرهنگی جامعهٔ ایران در مواجهه با مدرنیّت می پردازد. وی نویسندهٔ عرفان و رندی در شعر حافظ است که تفسیری هرمنوتیکی از بنیادهای اندیشگی دیوان حافظ بر پایهٔ پژوهش متن شناسانهٔ تاریخی ست.
کتاب شناسی
آثار تألیفی
تعریف ها و مفهوم فرهنگ ( ۱۳۸۰ ) ( عنوان قبلی: فرهنگ شناخت ) ، نشر آگه.
عرفان و رندی در شعر حافظ ( ۱۳۷۹ ) ( عنوان قبلی: هستی شناسی حافظ )
فرهنگ علوم انسانی ( ۱۳۷۴ ) ( عنوان قبلی: واژگان فلسفه و علوم اجتماعی )
شعر و اندیشه ( ۱۳۷۷ )
بازاندیشی زبان فارسی ( ۱۳۷۲ ) نشر مرکز
ما و مدرنیّت ( ۱۳۷۶ )
نگاهی به تاریخ، تمدن و فرهنگ چین
درآمدی به جامعه شناسی سیاسی
دانشنامهٔ سیاسی: فرهنگ اصطلاحات و مکتب های سیاسی ( ۱۳۷۳ ) ( عنوان قبلی: فرهنگ سیاسی )
زبان باز، ( ۱۳۸۷ ) ، رساله ای پژوهشی و تحلیلی دربارهٔ رابطهٔ زبان های مدرن با تمدن مدرن و روش های گسترش زبان های مدرن در پاسخ گویی به نیازهای زبانی فناوری و علم.
پرسه ها و پرسش ها ( مجموعه مقالات ) ، ۱۳۸۹، نشر آگه.
پروژهٔ ملت سازی
اسطورهٔ فلسفه در میان ما ( بازدیدی از زندگی و اندیشهٔ احمد فردید )
ایران شناسی چیست، ۱۳۵۵، انتشارات آگاه
آثار ترجمه
چنین گفت زرتشت، فریدریش نیچه، کتاب اول اسماعیل خویی، ۱۳۵۲، زمان، تهران.
چنین گفت زرتشت، فریدریش نیچه، نشر آگه، ۱۳۸۳ ( چاپ سی وهفتم: ۱۳۹۵ ) .
فراسوی نیک و بد، فریدریش نیچه، ( ۱۳۷۵ ) .
تبارشناسی اخلاق اثر فردریش نیچه، نشر آگه، ۱۳۸۸ ( چاپ سیزدهم: ۱۳۹۵ ) .
غروب بت ها اثر فردریش نیچه، نشر آگه، ۱۳۸۶ ( چاپ دهم: ۱۳۹۵ ) .
مکبث اثر ویلیام شکسپیر، نشر آگه، ۱۳۹۵ ( چاپ پانزدهم ) .
تاریخ فلسفه، فردریک کاپلستون، جلد هفتم، از فیشته تا نیچه ( ۱۳۷۵ )
آرمان شهر ( یوتوپیا ) ، تامس مور، ترجمه: داریوش آشوری، نادر افشار نادری ( ۱۳۶۱ )
شهریار، نیکولو ماکیاولی، ( ۱۳۷۵ )
ترجمهٔ سه نمایشنامه برای کتابِ نمایش در چین کارِ بهرام بیضایی و نیز ترجمهٔ �آتسوموری� سه آمی موتوکیو با همکاریِ بیضایی
در گفتگو با دیگران
ایران در گذر روزگاران در گفتگو با مسعود لقمان
آثار در دست تهیه
ترجمه مسیحا ستیز اثر فردریش نیچه
نام مستعار
به استناد کتاب نام های مستعار نویسندگان و شاعران معاصر ایران به قلم عباس مافی داریوش آشوری با امضای �مهرداد رهسپار� هم به نویسندگی پرداخته است. [نیازمند منبع]
پانویس
http://www. bbc. co. uk/persian/arts/2013/11/131118_l44_ashouri_anniversary_jami_interview
معصومی همدانی، �داریوش آشوری: روشنفکر تک رو�، 17.
جستار، وبلاگ شخصی داریوش آشوری در وبگاه ملکوت
مجموعهٔ مقالات و مصاحبه های داریوش آشوری در پرتال جامع علوم انسانی
داریوش آشوری؛ ۷۵ سال زندگی با زبان و فرهنگ ایرانی - بی بی سی فارسی
درباره ریشه نام خانوادگی آشوری، مطلبی به قلم خود وی
فیس بوک
آشوری، حافظ شناسی جدا از جرگه
قفل ارسطو و کلید حافظ و ایمان آشوری
زبان فارسی و چالش مدرنیت
منابع
مجموعه ای از گفتاوردهای مربوط به داریوش آشوری در ویکی گفتاورد موجود است.
معصومی همدانی، حسین ( بهار ۱۳۹۷ ) . �داریوش آشوری: روشنفکر تک رو�. نگاه نو ( ۱۱۷ ) : ۱۳ - ۱۷.
گفتگوی رهایی با داریوش آشوری ۲۰ مرداد ۱۳۸۳، سایت آینده سازان
گفتگوی سیروس علی نژاد با داریوش آشوری، سایت بی بی سی
سایت آفتاب
گفتگوی فصلنامه تلاش شماره ۲۰ با داریوش آشوری ( کامیابی فرهنگستان اول، دگرگون ساختن نگاه به زبان فارسی )
مافی، عباس. نامهای مستعار نویسندگان و شاعران معاصر ایران. تهران:انتشارات دائره المعارف بزرگ اسلامی. ۱۳۹۶.
زادهٔ ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ ( ۸۵ سال ) تهران محل زندگی فرانسه
محل تحصیل دانشگاه تهران ( لیسانس اقتصاد )
پیشه نویسنده مترجم زبان شناس پژوهش گر
کارهای برجسته
... [مشاهده متن کامل]
از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران و عضو نخستین هیئت دبیران کانون
عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا ( دانشگاه کلمبیا )
وبگاه http://ashouri. malakut. ws/
داریوش آشوری ( زادهٔ ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ در تهران ) نویسنده، اندیشمند، زبان شناس و مترجم ایرانی است. عمدهٔ آثار او در زمینهٔ علوم سیاسی، علوم اجتماعی، سخن سنجی، فلسفه، و زبان شناسی است. داریوش آشوری سال هاست که با خانواده اش در فرانسه زندگی می کند.
زندگی سیاسی و فرهنگی
آشوری دانش آموختهٔ دبیرستان های البرز و دارالفنون است و هم درسِ نوجوانیِ بهرام بیضایی و عبدالمجید ارفعی. در دوران نوجوانی با مطالعهٔ نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال ۱۳۳۶ به حزب زحمتکشان ملت ایران ( نیروی سوم ) پیوست. آشوری در سال ۱۳۳۷ از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکدهٔ حقوق و علومِ سیاسی و اقتصادی دانشگاه تهران شد و لیسانس اقتصاد[۱] خود را در سال ۱۳۴۲ گرفت. در همان سال در دورهٔ دکترای اقتصاد در همان دانشکده پذیرفته شد ولی آن را نیمه کاره رها کرد. کار تألیف کتاب، ترجمه، و نوشتن مقالات را از همین دوران شروع کرد. در دوران دانشجویی عضوِ هیئت اجراییهٔ �جامعهٔ سوسیالیست های نهضت ملی ایران� به رهبری خلیل ملکی نیز بوده است. نخستین کتاب او، به نام فرهنگ سیاسی، در روزگار دانشجویی از او منتشر شد که هنوز هم، با نام دانشنامهٔ سیاسی، در ایران در زمینهٔ علوم سیاسی کتاب مرجع است و تاکنون بیش از سی چاپ از آن منتشر شده است. در همان دوران آشوری در مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین به عنوانِ ویراستار در دائرةالمعارف فارسی و سپس در بخش انتشارات به کار مشغول بوده است.
فعالیت ها و تحقیقات
آشوری از بنیان گذاران کانون نویسندگان ایران و عضو انتخاب شدهٔ نخستین هیئت دبیران آن بوده است ( ۱۳۴۸ ) . در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی، دانشکدهٔ علوم اجتماعی، دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، در مؤسسهٔ شرق شناسی دانشگاه آکسفورد در بریتانیا، و دانشگاه زبان های خارجی توکیو تدریس کرده، و عضوِ هیئت مؤلفان لغت نامهٔ فارسی در مؤسسهٔ لغت نامهٔ دهخدا ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، عضو هیئت ویراستاران دانشنامهٔ ایرانیکا ( دانشگاه کلمبیا در نیویورک ) و از نویسندگان آن بوده است. همچنین سردبیری چند مجلهٔ ادبی و نیز نامهٔ علوم اجتماعی را در مؤسسهٔ مطالعات و تحقیقات اجتماعی ( وابسته به دانشگاه تهران ) ، به عهده داشته است.
دستاوردها و آثار
آشوری روشنفکر است؛ به این معنی که جامعه خود را بیمار و گرفتار می بیند و در صدد تشخیص این بیماری است. اما بر خلاف بسیاری از روشنفکران دیگر، این بیماری را تنها سیاسی نمی داند و چاره ساده ای برای آن سراغ ندارد. . . .
حسین معصومی همدانی، بهار ۱۳۹۷[۲]
آشوری در قلمروی علوم اجتماعی و فلسفهٔ مدرن به توسعهٔ زبان فارسی از نظر دامنهٔ واژگان و بهبود سبک نگارش یاری فراوان کرده است. آشوری در آثار خود واژگان نوترکیبی چون گفتمان، همه پرسی، آرمان شهر، رهیافت، هرزه نگاری، درس گفتار و مانند آن را به کار برد که معادلی برای آن در زبان فارسی وجود نداشت. فرهنگ علوم انسانی او شامل صدها ترکیب و واژهٔ اشتقاقی تازه برای گسترش زبانِ فارسی در زمینهٔ علوم انسانی و فلسفه است. از میان آثار او می توان به بازاندیشی زبان فارسی، شعر و اندیشه، تعریف ها و مفهوم فرهنگ، و فرهنگ علوم انسانی اشاره کرد. ما و مدرنیّت نام مجموعه مقاله هایی از اوست که در آن به تحلیل بحران فرهنگی جامعهٔ ایران در مواجهه با مدرنیّت می پردازد. وی نویسندهٔ عرفان و رندی در شعر حافظ است که تفسیری هرمنوتیکی از بنیادهای اندیشگی دیوان حافظ بر پایهٔ پژوهش متن شناسانهٔ تاریخی ست.
کتاب شناسی
آثار تألیفی
تعریف ها و مفهوم فرهنگ ( ۱۳۸۰ ) ( عنوان قبلی: فرهنگ شناخت ) ، نشر آگه.
عرفان و رندی در شعر حافظ ( ۱۳۷۹ ) ( عنوان قبلی: هستی شناسی حافظ )
فرهنگ علوم انسانی ( ۱۳۷۴ ) ( عنوان قبلی: واژگان فلسفه و علوم اجتماعی )
شعر و اندیشه ( ۱۳۷۷ )
بازاندیشی زبان فارسی ( ۱۳۷۲ ) نشر مرکز
ما و مدرنیّت ( ۱۳۷۶ )
نگاهی به تاریخ، تمدن و فرهنگ چین
درآمدی به جامعه شناسی سیاسی
دانشنامهٔ سیاسی: فرهنگ اصطلاحات و مکتب های سیاسی ( ۱۳۷۳ ) ( عنوان قبلی: فرهنگ سیاسی )
زبان باز، ( ۱۳۸۷ ) ، رساله ای پژوهشی و تحلیلی دربارهٔ رابطهٔ زبان های مدرن با تمدن مدرن و روش های گسترش زبان های مدرن در پاسخ گویی به نیازهای زبانی فناوری و علم.
پرسه ها و پرسش ها ( مجموعه مقالات ) ، ۱۳۸۹، نشر آگه.
پروژهٔ ملت سازی
اسطورهٔ فلسفه در میان ما ( بازدیدی از زندگی و اندیشهٔ احمد فردید )
ایران شناسی چیست، ۱۳۵۵، انتشارات آگاه
آثار ترجمه
چنین گفت زرتشت، فریدریش نیچه، کتاب اول اسماعیل خویی، ۱۳۵۲، زمان، تهران.
چنین گفت زرتشت، فریدریش نیچه، نشر آگه، ۱۳۸۳ ( چاپ سی وهفتم: ۱۳۹۵ ) .
فراسوی نیک و بد، فریدریش نیچه، ( ۱۳۷۵ ) .
تبارشناسی اخلاق اثر فردریش نیچه، نشر آگه، ۱۳۸۸ ( چاپ سیزدهم: ۱۳۹۵ ) .
غروب بت ها اثر فردریش نیچه، نشر آگه، ۱۳۸۶ ( چاپ دهم: ۱۳۹۵ ) .
مکبث اثر ویلیام شکسپیر، نشر آگه، ۱۳۹۵ ( چاپ پانزدهم ) .
تاریخ فلسفه، فردریک کاپلستون، جلد هفتم، از فیشته تا نیچه ( ۱۳۷۵ )
آرمان شهر ( یوتوپیا ) ، تامس مور، ترجمه: داریوش آشوری، نادر افشار نادری ( ۱۳۶۱ )
شهریار، نیکولو ماکیاولی، ( ۱۳۷۵ )
ترجمهٔ سه نمایشنامه برای کتابِ نمایش در چین کارِ بهرام بیضایی و نیز ترجمهٔ �آتسوموری� سه آمی موتوکیو با همکاریِ بیضایی
در گفتگو با دیگران
ایران در گذر روزگاران در گفتگو با مسعود لقمان
آثار در دست تهیه
ترجمه مسیحا ستیز اثر فردریش نیچه
نام مستعار
به استناد کتاب نام های مستعار نویسندگان و شاعران معاصر ایران به قلم عباس مافی داریوش آشوری با امضای �مهرداد رهسپار� هم به نویسندگی پرداخته است. [نیازمند منبع]
پانویس
http://www. bbc. co. uk/persian/arts/2013/11/131118_l44_ashouri_anniversary_jami_interview
معصومی همدانی، �داریوش آشوری: روشنفکر تک رو�، 17.
جستار، وبلاگ شخصی داریوش آشوری در وبگاه ملکوت
مجموعهٔ مقالات و مصاحبه های داریوش آشوری در پرتال جامع علوم انسانی
داریوش آشوری؛ ۷۵ سال زندگی با زبان و فرهنگ ایرانی - بی بی سی فارسی
درباره ریشه نام خانوادگی آشوری، مطلبی به قلم خود وی
فیس بوک
آشوری، حافظ شناسی جدا از جرگه
قفل ارسطو و کلید حافظ و ایمان آشوری
زبان فارسی و چالش مدرنیت
منابع
مجموعه ای از گفتاوردهای مربوط به داریوش آشوری در ویکی گفتاورد موجود است.
معصومی همدانی، حسین ( بهار ۱۳۹۷ ) . �داریوش آشوری: روشنفکر تک رو�. نگاه نو ( ۱۱۷ ) : ۱۳ - ۱۷.
گفتگوی رهایی با داریوش آشوری ۲۰ مرداد ۱۳۸۳، سایت آینده سازان
گفتگوی سیروس علی نژاد با داریوش آشوری، سایت بی بی سی
سایت آفتاب
گفتگوی فصلنامه تلاش شماره ۲۰ با داریوش آشوری ( کامیابی فرهنگستان اول، دگرگون ساختن نگاه به زبان فارسی )
مافی، عباس. نامهای مستعار نویسندگان و شاعران معاصر ایران. تهران:انتشارات دائره المعارف بزرگ اسلامی. ۱۳۹۶.