داریه زنگی

لغت نامه دهخدا

داریه زنگی. [ دارْ ی َ / ی ِ زَ ] ( اِ مرکب ، ترکیب وصفی ) دائره زنگی. نوعی از دورویه که بر چنبر چوبین آن بفاصله کم چند جای سوراخی تعبیه نمایند و در هر سوراخ دو سنج کوچک قرار دهند و چون دورویه را بنوازند از آن زنگها ( سنجها ) آواز برآید. رجوع به دائره و دایره دو رویه شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) یکی از آلات ضربی و آن سازی است مرکب از حلقه های چوبی که یکی از دو قاعده آن را - که دایره است - پوستی کشیده و در داخل حلقه زنگوله های فلزی کار گذاشته اند .

پیشنهاد کاربران

داریه زنگی: [عامیانه، اصطلاح] دایره ای دارای سنج های کوچک که چون آن را بنوازند از آن ستج ها آواز بر می آید.

بپرس