دارکوب کاکل دار ( نام علمی: Dryocopus pileatus ) گونه ای دارکوب بسیار بزرگ است که در آمریکای شمالی زندگی می کند.
دارکوب های کاکل دار بالغ طولی بین ۴۰ تا ۴۹ سانتی متر و و وزنی بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ گرم دارند. اکثراً پرهایشان سیاه رنگ بوده و تنها به هنگام پرواز است که بخش سفیدرنگ زیر بال هایشان نمایان می شود. این پرندگان تاجی قرمزرنگ بر روی سرشان دارند و خطی سفید تا به پایین کناره های گلویشان کشیده شده است. در پرندگان نر بالغ خطی قرمز از منقار تا گلویشان کشیده شده و بخش جلویی تاجشان نیز قرمزرنگ است در صورتی که این قسمت ها در پرندگان مادهٔ بالغ سیاه رنگ می باشد.
تنها پرندگان آمریکای شمالی که از نظر اندازه و رنگ بندی به دارکوب کاکل دار شباهت دارند دارکوب منقار عاجی و دارکوب امپریال هستند که زیستگاه اولی جنوب ایالات متحده آمریکا و کوبا بوده و زیستگاه دومی مکزیک است و چنین می نماید که هر دو پرنده - بر خلاف دارکوب کاکل دار - یا به شدت نادر هستند یا اینکه نسلشان منقرض شده باشد.
مناطق جنگلی با درختان بزرگ کانادا، شرق ایالات متحده و بخش هایی از سواحل این کشور در اقیانوس آرام، زیستگاه و مکان های تولید مثل دارکوب کاکل دار را تشکیل می دهد. این پرنده معمولاً با حفر کردن سوراخی بزرگ در تنهٔ درختان مرده برای خود آشیانه ای جادار می سازد و اغلب همین عمل را در سال های بعد نیز تکرار می کند. این کار او سبب می شود تا زیستگاهی مناسب برای دیگر پرندگان حفره نشین نیز مهیا گردد.
دارکوب های کاکل دار معمولاً پرندگانی یکجاساکن بوده و دست به مهاجرت فصلی نمی زنند.
حشرات، به ویژه لارو سوسکها و مورچه های نجار، غذای اصلی این پرندگان را تشکیل می دهد. آن ها در جستجوی حشرات سوراخ هایی بزرگ و تقریباً مستطیل شکل را در تنهٔ درختان ایجاد کرده و بدین وسیله آن ها را شکار می کنند. این پرنده همچنین از میوهها، ستهها و مغزها نیز تغذیه می کند.
آوای دارکوب کاکل دار همچون خنده ای دیوانه وار است و صدای نوک زدنش به درختان گاه آنقدر بلند است که به نظر می رسد کسی دارد با چکش بر درخت می کوبد. این پرنده جنگل های قدیمی را برای زیستن ترجیح می دهد اما در عین حال به زندگی در پارک هایی با پوشش انبوه درختان نیز خو گرفته است.
دارکوب کاکل دار هرساله و در فصل تولید مثل با سوراخ کردن درختان لانه ای تازه برای خود می سازد تا جوجه هایش را در آن پرورش دهد. پرندهٔ نر در ماه آوریل، ساخت لانه را آغاز کرده و با آن پرندهٔ ماده را برای جفت گیری جذب می نماید. این دارکوب ها پس از تخم گذاری و پرورش جوجه هایشان لانه را ترک کرده و سال بعد نیز به آن مراجعت نخواهند نمود. این لانه - حفره های به حال خود رها شده نیز به نوبهٔ خود، خانه ای مناسب را در سال های آتی برای بسیاری از دیگر پرندگان جنگلی آوازخوان به وجود می آورند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدارکوب های کاکل دار بالغ طولی بین ۴۰ تا ۴۹ سانتی متر و و وزنی بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ گرم دارند. اکثراً پرهایشان سیاه رنگ بوده و تنها به هنگام پرواز است که بخش سفیدرنگ زیر بال هایشان نمایان می شود. این پرندگان تاجی قرمزرنگ بر روی سرشان دارند و خطی سفید تا به پایین کناره های گلویشان کشیده شده است. در پرندگان نر بالغ خطی قرمز از منقار تا گلویشان کشیده شده و بخش جلویی تاجشان نیز قرمزرنگ است در صورتی که این قسمت ها در پرندگان مادهٔ بالغ سیاه رنگ می باشد.
تنها پرندگان آمریکای شمالی که از نظر اندازه و رنگ بندی به دارکوب کاکل دار شباهت دارند دارکوب منقار عاجی و دارکوب امپریال هستند که زیستگاه اولی جنوب ایالات متحده آمریکا و کوبا بوده و زیستگاه دومی مکزیک است و چنین می نماید که هر دو پرنده - بر خلاف دارکوب کاکل دار - یا به شدت نادر هستند یا اینکه نسلشان منقرض شده باشد.
مناطق جنگلی با درختان بزرگ کانادا، شرق ایالات متحده و بخش هایی از سواحل این کشور در اقیانوس آرام، زیستگاه و مکان های تولید مثل دارکوب کاکل دار را تشکیل می دهد. این پرنده معمولاً با حفر کردن سوراخی بزرگ در تنهٔ درختان مرده برای خود آشیانه ای جادار می سازد و اغلب همین عمل را در سال های بعد نیز تکرار می کند. این کار او سبب می شود تا زیستگاهی مناسب برای دیگر پرندگان حفره نشین نیز مهیا گردد.
دارکوب های کاکل دار معمولاً پرندگانی یکجاساکن بوده و دست به مهاجرت فصلی نمی زنند.
حشرات، به ویژه لارو سوسکها و مورچه های نجار، غذای اصلی این پرندگان را تشکیل می دهد. آن ها در جستجوی حشرات سوراخ هایی بزرگ و تقریباً مستطیل شکل را در تنهٔ درختان ایجاد کرده و بدین وسیله آن ها را شکار می کنند. این پرنده همچنین از میوهها، ستهها و مغزها نیز تغذیه می کند.
آوای دارکوب کاکل دار همچون خنده ای دیوانه وار است و صدای نوک زدنش به درختان گاه آنقدر بلند است که به نظر می رسد کسی دارد با چکش بر درخت می کوبد. این پرنده جنگل های قدیمی را برای زیستن ترجیح می دهد اما در عین حال به زندگی در پارک هایی با پوشش انبوه درختان نیز خو گرفته است.
دارکوب کاکل دار هرساله و در فصل تولید مثل با سوراخ کردن درختان لانه ای تازه برای خود می سازد تا جوجه هایش را در آن پرورش دهد. پرندهٔ نر در ماه آوریل، ساخت لانه را آغاز کرده و با آن پرندهٔ ماده را برای جفت گیری جذب می نماید. این دارکوب ها پس از تخم گذاری و پرورش جوجه هایشان لانه را ترک کرده و سال بعد نیز به آن مراجعت نخواهند نمود. این لانه - حفره های به حال خود رها شده نیز به نوبهٔ خود، خانه ای مناسب را در سال های آتی برای بسیاری از دیگر پرندگان جنگلی آوازخوان به وجود می آورند.
wiki: دارکوب کاکل دار