[ویکی نور] «ابوالحسن علی بن عمر بن أحمد بغدادی دارقطنی» (306- 385ق) از علما و ادبای شافعی مذهب است. وی در«دارقطن» محله ای در بغداد متولد گردید. پدر او که از علما و محدثین شافعی مذهب بود، در کودکی به آموزش فرزندش اقدام نمود. او در کودکی قرآن را از حفظ نمود.
وی از هوش سرشاری برخوردار بود. آنچه بر تیزهوشی وی دلالت می کند، داستانی است که یک بار برای وی اتفاق افتاد. یک روز در مجلس «اسماعیل الصفار» که برای مردم حدیث املا می کرد، نشسته بود و حدیث وی را می نوشت. برخی از محدثان حاضر در جلسه به وی گفتند: سماع (شنیدن) وی صحیح نیست زیرا او به نوشتن مشغول است. دارقطنی در پاسخ آنان گفت: فهم من در مورد املای شیخ از فهم تو بهتر است. آن مرد به او گفت: آیا می دانی شیخ چند حدیث املا کرده است؟ وی گفت: او هجده حدیث گفته است و حدیث اول آن از فلان از فلان است. سپس همه آن احادیث را با سند و لفظ بیان کرد و هیچ اشتباهی در آن مرتکب نشد تا جایی که همه را به تعجب واداشت.
دارقطنی پس از این که از علمای سرزمینش استفاده نمود، به بصره و کوفه و دیگر مناطق عراق و نیز شام، مصر و حجاز سفر نمود و از علمای این بلاد نیز استفاده نمود. او از «ابوالقاسم البغوی» و «ابوبکر بن دعامه انباری» و دیگران روایت شنید. همچنین «محمد بن حسن شیبانی» و «صعصعة بن سلام» و «معاویة الضریر» و بسیاری دیگر از وی علم آموخته اند.
وی یگانه ی زمانه و امام دوران خویش در اسماء رجال و علل حدیث و جرح و تعدیل بوده و دارای تصنیفات و تألیفاتی ارزشمند، روایتی وسیع و اطلاع کامل در درایت بود.
ابن جوزی درباره وی می گوید: «در وی شناخت حدیث، علم قرائات، نحو، فقه و شعر به همراه امامت، عدالت و عقیده صحیح، یکجا جمع گردیده بود».
ابن خلکان درباره وی می گوید: «وی به سرزمین مصر سفر کرد و مورد گرامی داشت وزیر، ابوالفضل جعفر بن خنزابه، قرار گرفت و او به همراه حافظ عبدالغنی وی را در کامل کردن مسندش یاری دادند».
وی از هوش سرشاری برخوردار بود. آنچه بر تیزهوشی وی دلالت می کند، داستانی است که یک بار برای وی اتفاق افتاد. یک روز در مجلس «اسماعیل الصفار» که برای مردم حدیث املا می کرد، نشسته بود و حدیث وی را می نوشت. برخی از محدثان حاضر در جلسه به وی گفتند: سماع (شنیدن) وی صحیح نیست زیرا او به نوشتن مشغول است. دارقطنی در پاسخ آنان گفت: فهم من در مورد املای شیخ از فهم تو بهتر است. آن مرد به او گفت: آیا می دانی شیخ چند حدیث املا کرده است؟ وی گفت: او هجده حدیث گفته است و حدیث اول آن از فلان از فلان است. سپس همه آن احادیث را با سند و لفظ بیان کرد و هیچ اشتباهی در آن مرتکب نشد تا جایی که همه را به تعجب واداشت.
دارقطنی پس از این که از علمای سرزمینش استفاده نمود، به بصره و کوفه و دیگر مناطق عراق و نیز شام، مصر و حجاز سفر نمود و از علمای این بلاد نیز استفاده نمود. او از «ابوالقاسم البغوی» و «ابوبکر بن دعامه انباری» و دیگران روایت شنید. همچنین «محمد بن حسن شیبانی» و «صعصعة بن سلام» و «معاویة الضریر» و بسیاری دیگر از وی علم آموخته اند.
وی یگانه ی زمانه و امام دوران خویش در اسماء رجال و علل حدیث و جرح و تعدیل بوده و دارای تصنیفات و تألیفاتی ارزشمند، روایتی وسیع و اطلاع کامل در درایت بود.
ابن جوزی درباره وی می گوید: «در وی شناخت حدیث، علم قرائات، نحو، فقه و شعر به همراه امامت، عدالت و عقیده صحیح، یکجا جمع گردیده بود».
ابن خلکان درباره وی می گوید: «وی به سرزمین مصر سفر کرد و مورد گرامی داشت وزیر، ابوالفضل جعفر بن خنزابه، قرار گرفت و او به همراه حافظ عبدالغنی وی را در کامل کردن مسندش یاری دادند».
wikinoor: دارقطنی،_علی_بن_عمر