دارقُطْنی، ابوالحسن علی (۳۰۶ـ بغداد ۳۸۵ق)
محدّث، فقیه و ادیب شافعی. منسوب به دارالقُطن (سرای پنبه)، محلّه ای در بغداد است. در زادگاهش، بصره، کوفه و واسط به تحصیل علوم حدیث، فقه، تفسیر و ادب پرداخت و به مصر و شام سفر کرد. چون اکثر دیوان های شاعران عرب، و بیشتر سیّد حمیری، را از برداشت؛ او را به تمایلات شیعی نیز منسوب کرده اند. چون درگذشت نزدیک مقبرۀ معروف کرخی به خاک سپرده شد. از آثارش: کتاب السنن، معروف به سنن دارقطنی (املی، ۱۳۰۶؛ ۱۳۱۰ق)؛ إلزامات علی الصحیحین؛ علل الحدیث؛ المختلف و المؤتلف؛ کتاب الافراد؛ کتاب القراءات.
محدّث، فقیه و ادیب شافعی. منسوب به دارالقُطن (سرای پنبه)، محلّه ای در بغداد است. در زادگاهش، بصره، کوفه و واسط به تحصیل علوم حدیث، فقه، تفسیر و ادب پرداخت و به مصر و شام سفر کرد. چون اکثر دیوان های شاعران عرب، و بیشتر سیّد حمیری، را از برداشت؛ او را به تمایلات شیعی نیز منسوب کرده اند. چون درگذشت نزدیک مقبرۀ معروف کرخی به خاک سپرده شد. از آثارش: کتاب السنن، معروف به سنن دارقطنی (املی، ۱۳۰۶؛ ۱۳۱۰ق)؛ إلزامات علی الصحیحین؛ علل الحدیث؛ المختلف و المؤتلف؛ کتاب الافراد؛ کتاب القراءات.