داربست زیستی فلزی ( به انگلیسی: Bio - metal scaffold ) یک ساختار مهندسی شده متخلخل است که با امکان ایجاد شرایط رشد سلولی در محیطی امن برای بدن میتواند در برابر نیروهای وارده به بافت مقاومت کرده و جلوی تخریب آن را در طی استفاده در بدن موجود زنده بگیرد.
به صورت عمده داربست های زیستی جهت تولید دو نوع بافت نرم و بافت سخت تولید می شوند. بافت های نرم قابلیت انعطاف و شکل پذیری بیشتری داشته و نیروی کمتری تحمل می کنند و بافت های سخت جهت تحمل نیروهای فشاری طراحی شده و انعطاف پذیری کمتری دارند. در استخوان و ایمپلنت های دندانی با توجه به نیروهای فشاری وارده بر بافت از فلزات با توجه به استحکام و خواص مکانیکی مناسبی که دارند استفاده می شود که در برابر سایر بیومواد مانند بیوسرامیک ها گزینه مناسب تری جهت تولید بافت سخت و داربست های استخوانی و ایمپلنت دندان می باشد.
به صورت کلی روشهای ساخت داربست های فلزی زیستی را به دو نوع سنتی و فناوری نمونه سازی سریع ( rapid prototyping ) تقسیم می شود.
• روشهای ساخت مرسوم: در این روشها با توجه به تکنولوژی های مرسوم اقدام به ساخت قطعات به روشهای متفاوت همچون متالورژی پودر فلزی؛ ایجاد شبکه اسفنجی با زینترینگ پلیمر؛ زینترینگ با جرقه پلاسما و استفاده از چسب و زینترینگ می باشد.
• روش نمونه سازی سریع: در این روش با استفاده از تصاویر سی تی اسکن و مدل سازی در نرم افزار های طراحی مدل درخواستی به روشهای ساخت افزودنی مانند چاپ سه بعدی اقدام به ساخت قطعات متخلخل و داربست های فلزی و یا فلزی پلیمری برای کاشت در بدن می شود.
ساخت افزودنی یا additive manufacturing به روشی از تولید قطعات می گویند که در ان با لایه لایه اضافه کردن مواد بر روی یکدیگر قطعه نهایی ساخته می شود. این لایه ها میتوانند با روشهای متنوعی بر روی یکدیگر قرار گیرند که دو نوع متداول آن ها استفاده از نور لیزر به صورت نقطه ای بر روی پودر ماده اولیه برای ذوب آن است که به آن SLM ( selective laser melting ) می گوییم و یا به وسیله ذوب یک فیلامنت از جنس ماده مورد نظر و لایه نشانی آن بر روی بستر قطعه صورت گیرد که آن را FDM ( fused deposition molding ) می نامیم.
• در روش SLM پودر فلز مورد نظر در بستر ساخت قطعه ریخته شده و نور لیزر طرح مورد نظر را بر روی لایه پودر فلز ایجاد کرده و باعث ذوب مقطعی پودر فلز در نقاط مورد نظر می شود. پس از تکمیل یک لایه، پودر لایه بعدی ریخته شده و این فرایند تکرار میشود تا لایه جدید ساخته شود. به این ترتیت با ساخت لایه های جدید بر بروی هم قطعه نهایی ساخته می شود که میتوانیم شکل و میزان تخلخل مورد نظر در این قطعات را به صورت کامل توسط فرایند SLM کنترل کنیم.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه صورت عمده داربست های زیستی جهت تولید دو نوع بافت نرم و بافت سخت تولید می شوند. بافت های نرم قابلیت انعطاف و شکل پذیری بیشتری داشته و نیروی کمتری تحمل می کنند و بافت های سخت جهت تحمل نیروهای فشاری طراحی شده و انعطاف پذیری کمتری دارند. در استخوان و ایمپلنت های دندانی با توجه به نیروهای فشاری وارده بر بافت از فلزات با توجه به استحکام و خواص مکانیکی مناسبی که دارند استفاده می شود که در برابر سایر بیومواد مانند بیوسرامیک ها گزینه مناسب تری جهت تولید بافت سخت و داربست های استخوانی و ایمپلنت دندان می باشد.
به صورت کلی روشهای ساخت داربست های فلزی زیستی را به دو نوع سنتی و فناوری نمونه سازی سریع ( rapid prototyping ) تقسیم می شود.
• روشهای ساخت مرسوم: در این روشها با توجه به تکنولوژی های مرسوم اقدام به ساخت قطعات به روشهای متفاوت همچون متالورژی پودر فلزی؛ ایجاد شبکه اسفنجی با زینترینگ پلیمر؛ زینترینگ با جرقه پلاسما و استفاده از چسب و زینترینگ می باشد.
• روش نمونه سازی سریع: در این روش با استفاده از تصاویر سی تی اسکن و مدل سازی در نرم افزار های طراحی مدل درخواستی به روشهای ساخت افزودنی مانند چاپ سه بعدی اقدام به ساخت قطعات متخلخل و داربست های فلزی و یا فلزی پلیمری برای کاشت در بدن می شود.
ساخت افزودنی یا additive manufacturing به روشی از تولید قطعات می گویند که در ان با لایه لایه اضافه کردن مواد بر روی یکدیگر قطعه نهایی ساخته می شود. این لایه ها میتوانند با روشهای متنوعی بر روی یکدیگر قرار گیرند که دو نوع متداول آن ها استفاده از نور لیزر به صورت نقطه ای بر روی پودر ماده اولیه برای ذوب آن است که به آن SLM ( selective laser melting ) می گوییم و یا به وسیله ذوب یک فیلامنت از جنس ماده مورد نظر و لایه نشانی آن بر روی بستر قطعه صورت گیرد که آن را FDM ( fused deposition molding ) می نامیم.
• در روش SLM پودر فلز مورد نظر در بستر ساخت قطعه ریخته شده و نور لیزر طرح مورد نظر را بر روی لایه پودر فلز ایجاد کرده و باعث ذوب مقطعی پودر فلز در نقاط مورد نظر می شود. پس از تکمیل یک لایه، پودر لایه بعدی ریخته شده و این فرایند تکرار میشود تا لایه جدید ساخته شود. به این ترتیت با ساخت لایه های جدید بر بروی هم قطعه نهایی ساخته می شود که میتوانیم شکل و میزان تخلخل مورد نظر در این قطعات را به صورت کامل توسط فرایند SLM کنترل کنیم.
wiki: داربست زیستی فلزی