دارایی نامشهود ( به انگلیسی: Intangible asset ) به یک دارایی غیرپولی و فاقد ماهیت عینی اطلاق می شود، که به منظور استفاده در تولید، یا عرضه کالاها یا خدمات، اجاره به دیگران، یا برای مقاصد اداری، توسط واحد تجاری نگهداری می شود، همچنین قابل تشخیص بوده و با قصد استفاده طی بیش از یک دوره مالی، توسط یک واحد تجاری، کسب شده باشد.
دارایی های نامشهود به دو دسته «قابل تشخیص» و «غیرقابل تشخیص» تقسیم می شوند. قابل تشخیص: این دارایی ها قابل تقسیم هستند و حتی می توان آن ها را به فروش رساند. مانند حق اکتشاف، حق اختراع، حق تألیف، حق امتیاز. غیرقابل تشخیص: این دارایی ها بخشی جدایی ناپذیر از واحد تجاری هستند. مانند سرقفلی در اینجا به تعریف برخی از دارایی های نامشهود می پردازیم: سرقفلی محل کسب ( Goodwill ) : سرقفلی حقی است که واحد تجاری به دلیل شهرت خود در جذب مشتری نسبت به محل معینی پیدا می کند. سرقفلی زمانی به عنوان دارایی شناسایی می شود که در ازای وجه نقد یا ما به ازای غیرنقدی تحصیل شود. حق اختراع: حقی است که به دارنده آن، امکان تولید، استفاده و فروش محصول مشخصی را برای مدت معین می دهد. در واقع حق اختراع دیگران را از استفاده از محصول منع می کند. مدت اعتبار برگه حق اعتبار به تقاضای مخترع از ۵ تا ۲۰ سال است. به سند ثبت اختراع Patent گفته می شود. حق اختراع حق امتیاز ( Franchise ) : حق امتیاز یا فرانشیز عبارتست از مجوز استفاده از حقوق دیگران در ازای پرداخت مبلغ مشخص. برای مثال امتیاز فروش محصول یک حق امتیاز است. حق امتیاز ( Franchise ) حق تألیف ( Copyright ) : حق تألیف عبارتست از حق انحصاری نشر و پخش و عرضه و اجرای اثر هنری یا نوشته. حق تألیف به مدت عمر پدید آورنده و سی سال پس از فوت او، به وراث اعطاء می شود. ویژگی های دارایی های نامشهود ۱ - ماهیت غیرعینی بدون شک مهم ترین ویژگی دارایی های نامشهود غیر عینی بودن آن هاست، زیرا این دارایی ها با تکیه بر ماهیت غیرعینی خود شناخته می شوند و با وجودهمین ویژگی ازدارایی هایی مانند حساب دریافتنی متمایز می شوند. گاهی دارایی های نامشهود در درون یا بر روی یک عنصر فیزیکی هستند. مانند لوح فشرده مربوط به نرم افزار. طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۷ برای قضاوت در مورد اینکه دارایی باید در کدام دسته ( مشهود یا نامشهود ) طبقه بندی شود باید به این نکته توجه کرد که کدام عنصر مهم تر است. برای مثال نرم افزار مربوط به ماشین آلات جزئی از ماشین آلات است و باید به عنوان دارایی های مشهود دسته بندی شود. ۲ – قابلیت تشخیص دارایی نامشهود باید قابل تشخیص باشد؛ یعنی باید بتوان آن را از واحد تجاری جدا کرد. برای مثال سرقفلی واحد تجاری در صورتی که از کل واحد تجاری یا سایر دارایی های واحد تجاری قابل تشخیص نباشد، به عنوان دارایی نامشهود شناسایی نمی شود حتی اگر منافع آتی داشته باشد. یک دارایی زمانی قابل تشخیص است که یکی از شرایط زیر را داشته باشد: جدا شدنی باشد، یعنی بتوان آن را به منظور فروش، انتقال یا اجاره از واحد تجاری جدا کرد. ناشی از حقوق قراردادی یا قانونی باشد. صرفنظر از این که قابل جدا شدن از واحد اقتصادی و انتقال یا فروش باشد. ۳ – کنترل داشتن واحد تجاری بر دارایی طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۷ واحد تجاری باید بر دارایی نامشهود کنترل داشته باشد؛ یعنی هم بتواند از منافع آتی آن استفاده کند و هم بتواند از دسترسی دیگران به منافع آن جلوگیری کند. داشتن منافع اقتصادی آتی ویژگی اصلی تمام دارایی هاست و به نظر این نکته بدیهی می آید. اما مشکل این است که اثبات چگونگی دستیابی به جریان ورودی منافع اقتصادی به درون واحد تجاری از محل این دارایی به آسانی قابل انجام نیست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدارایی های نامشهود به دو دسته «قابل تشخیص» و «غیرقابل تشخیص» تقسیم می شوند. قابل تشخیص: این دارایی ها قابل تقسیم هستند و حتی می توان آن ها را به فروش رساند. مانند حق اکتشاف، حق اختراع، حق تألیف، حق امتیاز. غیرقابل تشخیص: این دارایی ها بخشی جدایی ناپذیر از واحد تجاری هستند. مانند سرقفلی در اینجا به تعریف برخی از دارایی های نامشهود می پردازیم: سرقفلی محل کسب ( Goodwill ) : سرقفلی حقی است که واحد تجاری به دلیل شهرت خود در جذب مشتری نسبت به محل معینی پیدا می کند. سرقفلی زمانی به عنوان دارایی شناسایی می شود که در ازای وجه نقد یا ما به ازای غیرنقدی تحصیل شود. حق اختراع: حقی است که به دارنده آن، امکان تولید، استفاده و فروش محصول مشخصی را برای مدت معین می دهد. در واقع حق اختراع دیگران را از استفاده از محصول منع می کند. مدت اعتبار برگه حق اعتبار به تقاضای مخترع از ۵ تا ۲۰ سال است. به سند ثبت اختراع Patent گفته می شود. حق اختراع حق امتیاز ( Franchise ) : حق امتیاز یا فرانشیز عبارتست از مجوز استفاده از حقوق دیگران در ازای پرداخت مبلغ مشخص. برای مثال امتیاز فروش محصول یک حق امتیاز است. حق امتیاز ( Franchise ) حق تألیف ( Copyright ) : حق تألیف عبارتست از حق انحصاری نشر و پخش و عرضه و اجرای اثر هنری یا نوشته. حق تألیف به مدت عمر پدید آورنده و سی سال پس از فوت او، به وراث اعطاء می شود. ویژگی های دارایی های نامشهود ۱ - ماهیت غیرعینی بدون شک مهم ترین ویژگی دارایی های نامشهود غیر عینی بودن آن هاست، زیرا این دارایی ها با تکیه بر ماهیت غیرعینی خود شناخته می شوند و با وجودهمین ویژگی ازدارایی هایی مانند حساب دریافتنی متمایز می شوند. گاهی دارایی های نامشهود در درون یا بر روی یک عنصر فیزیکی هستند. مانند لوح فشرده مربوط به نرم افزار. طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۷ برای قضاوت در مورد اینکه دارایی باید در کدام دسته ( مشهود یا نامشهود ) طبقه بندی شود باید به این نکته توجه کرد که کدام عنصر مهم تر است. برای مثال نرم افزار مربوط به ماشین آلات جزئی از ماشین آلات است و باید به عنوان دارایی های مشهود دسته بندی شود. ۲ – قابلیت تشخیص دارایی نامشهود باید قابل تشخیص باشد؛ یعنی باید بتوان آن را از واحد تجاری جدا کرد. برای مثال سرقفلی واحد تجاری در صورتی که از کل واحد تجاری یا سایر دارایی های واحد تجاری قابل تشخیص نباشد، به عنوان دارایی نامشهود شناسایی نمی شود حتی اگر منافع آتی داشته باشد. یک دارایی زمانی قابل تشخیص است که یکی از شرایط زیر را داشته باشد: جدا شدنی باشد، یعنی بتوان آن را به منظور فروش، انتقال یا اجاره از واحد تجاری جدا کرد. ناشی از حقوق قراردادی یا قانونی باشد. صرفنظر از این که قابل جدا شدن از واحد اقتصادی و انتقال یا فروش باشد. ۳ – کنترل داشتن واحد تجاری بر دارایی طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۷ واحد تجاری باید بر دارایی نامشهود کنترل داشته باشد؛ یعنی هم بتواند از منافع آتی آن استفاده کند و هم بتواند از دسترسی دیگران به منافع آن جلوگیری کند. داشتن منافع اقتصادی آتی ویژگی اصلی تمام دارایی هاست و به نظر این نکته بدیهی می آید. اما مشکل این است که اثبات چگونگی دستیابی به جریان ورودی منافع اقتصادی به درون واحد تجاری از محل این دارایی به آسانی قابل انجام نیست.
wiki: دارایی نامشهود