ایکات گونه ای روش رنگرزی و همچنین نوعی روش بافت گفته می شود. این شیوه بافت پارچه در تعدادی از کشورهای جهان متداول است و در ایران تنها در شهر یزد وجود دارد که به آن دارایی بافی نیز می گویند. ایکات کلمه ای است مالایی به معنای گره زدن و رنگ نمودن که به فارسی به آن دارایی می گویند و روشی است قدیمی برای منقوش نمودن پارچه که عبارت است از رنگ نمودن نخ های پارچه قبل از بافت. زادگاه این هنر به احتمال زیاد در اندونزی بوده ولی در ایران از دیرباز در مناطق مختلفی انجام می گرفته است و هم اکنون در شهر یزد تعدادی کارگاه به تولید دارایی مشغول هستند.
... [مشاهده متن کامل]
ایکات از واژه مالایی منجیکات به معنای بستن یا گره زدن یا پیچاندن است و منظور آن شیوه بستن تار و پود از روی الگویی است که از پیش آماده شده است. گفته می شود نام دارایی از آن جهت برای آن مصطلح شده شده است که در قدیم این پارچه در جهیزیه هر عروس جزء وسایل سرمایه ای بوده و دارایی عروس محسوب می شده است. البته در باور عوام این نقل قول وجود دارد که چون اشخاصی که این نوع پارچه را خریدند ثروتمند بودند.
ایکات بر سه نوع است: ایکات تار و ایکات پودو ایکات تاری پودی. در ایکات تار، نخ های تار قبل از بافت رنگرزی شده و بعد چله کشی پارچه صورت می گیرد و سپس نقوش در حین بافت پدید می آید. در ایکات پود، نخ های تار و پود هر دو قبل از چله کشی رنگرزی شده و بعد از عمل چله کشی، بافت انجام می گیرد. ایکات پود بسیار پرکاربرد تر و گرانبها تر است. دارایی های تولید شده معمولاً به عرض ۹۰ و طول ۳۰ سانتیمتر است که پس از پایان بافت بسته به مورد مصرف بریده شده و مورد استفاده قرار می گیرد.
به دلیل کاربرد روش ایکات در مورد تار یا پود یا هردو، لازم است میان ایکات تار و ایکات پود و ایکات دوگانه، تفاوت قائل شویم. ضمن آنکه لازمهٔ هر سه روش آن است که نخ ها روی نوعی چارچوب کشیده شوند تا بتوانند آن ها را به صورت نقشی جمع کرده و بهم بست.
معمولاً ثابت هستند و همینکه روی دستگاه بافندگی نصب شوند دیگر به آن ها دست نمی زنند و فقط پود رنگی واحدی را به آن ها می بافند. البته این قاعده، استثنایی نیز دارد و آن این است که هنگامی که تارها به صورت افقی می بندند باید آن ها را به ترتیب و توالی به جلو بکشند تا نقش پیکان یا شعله ای از آن پدید آید.
... [مشاهده متن کامل]
ایکات از واژه مالایی منجیکات به معنای بستن یا گره زدن یا پیچاندن است و منظور آن شیوه بستن تار و پود از روی الگویی است که از پیش آماده شده است. گفته می شود نام دارایی از آن جهت برای آن مصطلح شده شده است که در قدیم این پارچه در جهیزیه هر عروس جزء وسایل سرمایه ای بوده و دارایی عروس محسوب می شده است. البته در باور عوام این نقل قول وجود دارد که چون اشخاصی که این نوع پارچه را خریدند ثروتمند بودند.
ایکات بر سه نوع است: ایکات تار و ایکات پودو ایکات تاری پودی. در ایکات تار، نخ های تار قبل از بافت رنگرزی شده و بعد چله کشی پارچه صورت می گیرد و سپس نقوش در حین بافت پدید می آید. در ایکات پود، نخ های تار و پود هر دو قبل از چله کشی رنگرزی شده و بعد از عمل چله کشی، بافت انجام می گیرد. ایکات پود بسیار پرکاربرد تر و گرانبها تر است. دارایی های تولید شده معمولاً به عرض ۹۰ و طول ۳۰ سانتیمتر است که پس از پایان بافت بسته به مورد مصرف بریده شده و مورد استفاده قرار می گیرد.
به دلیل کاربرد روش ایکات در مورد تار یا پود یا هردو، لازم است میان ایکات تار و ایکات پود و ایکات دوگانه، تفاوت قائل شویم. ضمن آنکه لازمهٔ هر سه روش آن است که نخ ها روی نوعی چارچوب کشیده شوند تا بتوانند آن ها را به صورت نقشی جمع کرده و بهم بست.
معمولاً ثابت هستند و همینکه روی دستگاه بافندگی نصب شوند دیگر به آن ها دست نمی زنند و فقط پود رنگی واحدی را به آن ها می بافند. البته این قاعده، استثنایی نیز دارد و آن این است که هنگامی که تارها به صورت افقی می بندند باید آن ها را به ترتیب و توالی به جلو بکشند تا نقش پیکان یا شعله ای از آن پدید آید.
