دارات

لغت نامه دهخدا

دارات. ( اِ ) کرّ و فَرّ و شأن وشوکت. دار و گیر. ( برهان ) ( انجمن آرا ) :
بدرود که پیش ملکان در صف محشر
دارات نمودی چو علی در صف صفین.
معزی.
رجوع به داراب شود.

دارات. ( اِخ ) جمع دارة که در عربی به معنی قبیله ، محل ، و زمین وسیع میان کوهستانها، و حلقه و هاله ٔماه است. دارات العرب جاهایی است در شهرهای عرب مانند دارة جلجل و دارة رفرف که تمام آنها در قاموس گرد آورده شده است. ( اقرب الموارد ). رجوع به دارة شود.

دارات. ( اِخ ) قریه ای است در سوریه. ( بخش اعلام المنجد ).

فرهنگ فارسی

کروفر داروگیر : بدرود که پیش ملکان در صف محشر دارات نمودی چو علی در صف صفین . ( معزی )
قریه است در سوریه

فرهنگ معین

(اِ. ) کر و فر، شکوه و عظمت .

فرهنگ عمید

شٲن و شوکت، کروفر.

پیشنهاد کاربران

بپرس