دار و برد

لغت نامه دهخدا

دار و برد. [ رُ ب َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) گیرو دار و کَرّ و فَرّ و تبختر. ( برهان ) :
بپوشید رستم سلیح نبرد
به آوردگه رفت با دار و برد.

فردوسی.

اگر شاه با شاه جوید نبرد
چرا باید این لشکر و داروبرد؟

فردوسی.

( اسم ) کروفر گیر و دار های و هوی ( جنگ ) .
گیر و دار و کروفر و تبختر

(بَ ) (اِمر. ) کر و فر، گیرودار.

داروبرد= دار برد
دار= درخت = چوب دارو درخت
برد= سنگ