دار فرج. [ رُ ف َ رَ ] ( اِخ ) محله ای در مشرق شهر بغداد، بالای بازار یحیی. فرج نام یکی از غلامان حمدونه بنت غضیض است که از کنیزکان رشید بوده و از او فرزندی آورده است. دار فرج از بناهای استوار کرانه دجله بوده است. ( از معجم البلدان ).
