دار غرور

لغت نامه دهخدا

دار غرور. [ رِ غ ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سرای خودخواهی و خودبینی ، کنایت از دنیا :
بشادی جهان دل را مکن شاد
که آن دار غرور آمد ز بنیاد.

ناصرخسرو.

دورباد از خجسته مجلس تو
نکبت دهر پیر و دار غرور.

سوزنی.

سرای خود خواهی و خود بینی

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید