دادگاه بین المللی کیفری یوگسلاوی سابق

پس از تأسیس دادگاه نورنبرگ و دادگاه توکیو، این نخستین بار است که جامعهٔ بین المللی ( سازمان ملل ) اقدام به تشکیل یک دادگاه بین المللی کیفری برای تعقیب، محاکمه و مجازات افراد متهم به نقض حقوق بشردوستانه بین المللی می کند. این دادگاه بر پایه تصمیم شورای امنیت و بر طبق فصل هفتم منشور ملل متحد ایجاد گردید.
هدف اصلی از تأسیس این دادگاه رسیدگی به جرایم ارتکابی اشخاص متهم به جرایم عمده ای نظیر، قتل، شکنجه، تجاوز، انتقال اجباری، تخریب گستردهٔ اموال و دیگر جرایمی مذکور در اساسنامه دادگاه در خاک یوگسلاوی سابق است. هم چنین در توجیه تأسیس این دادگاه، جامعه بین المللی معتقد است که از طریق محاکمه مرتکبان این جرایم، می توان از بروز این جنایات در آینده جلوگیری کرد و هم چنین به تسریع پایداری و ادامه روند صلح و برگرداندن عدالت به هزاران قربانی این جرایم امیدوار بود. دادگاه بین المللی کیفری یوگسلاوی سابق تاکنون بالغ بر ۱۶۰ نفر را به دلیل نقض شدید حقوق بشردوستانه در کرواسی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، کوزوو و مقدونیه شمالی طی سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۱، تحت پیگرد قانونی قرار داده است. در اساسنامه دادگاه آمده است که عناوین رسمی متهمان نظیر، رئیس دولت یا حکم ران حکومت، نخست وزیر، رؤسای ستاد ارتش، وزرای داخلی، کارمند عالی رتبه و رهبران ارتش و ادارهٔ پلیس و بسیاری از عناوین سیاسی دیگر، مانع از تعقیب کیفری افراد نمی گردد. ساختار دادگاه از شعبه ها ( ۳ شعبه برای محاکمه بدوی و یک شعبه استیناف ) ، دادستانی و بایگانی تشکیل شده است. هزینهٔ دادگاه از محل بودجهٔ عادی سازمان ملل تأمین می شود.