دادورز

لغت نامه دهخدا

دادورز. [ دادْ وَ ] ( نف مرکب ) که عدل ورزد. که داد کند. دادگر. دادور :
دو پرورده شاه بدخواه سوز
یکی دادورز و یکی دین فروز.

اسدی.

دستور دادگستر سلطان دادورز
مسعودسعد ملکت سلطان کامکار.

سوزنی.

که عدل ورزد

آن که عدل ورزد و عدل وداد کند، دادگر.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید