داد

دانش - درون - دیده - video - دیدگان. . .
معنای مجازی بسیاری پیدا کرده است
( دیل و دانوش ) در ترکی به معنای زبان و حرف زدن. . از همین ریشه است چرا که مجازا به معنای اگاهی دادن است و دانش و علم از طریق زبان بیان میشود. .
در فارسی چانه زدن و زبان زدن به معنای معامله است که با عضو زبان انجام میشود. . .
deal - tell - talk - the
همگی به ریشه زبان و اگاهی دادن با عضو زبان باز میگردد
و deal معامله و چانه زدن فارسی است
داد به معنای فریاد است که بیشتر افراد ستمدیده اینکار را برای داد خواستن انجام میدهند. . .
داد - دادگاه - دادگر - دادار -
که فریاد درون با عضو زبان انجام میشود
( دلیل ) در عربی با عضو زبان بیان کردن نکات و مفاهیم است
پس عضو زبان که اگاهی را میرساند و مفهوم اگاهی از نگاه به درون گرفته شده است بسیار پرکاربرد است
( دل ) در فارسی به درونی ترین عضو انسان گفته میشود و مجازا به قلب هم گفته میشود.
عالم درون و برون که اشاره به مفهوم درون گرایی و برون گرایی دارد
وخود کلمه ( درون ) از حرف دال و حرف ( ر ) تشکیل شده است که به معنای روان شدن و فرو رفتن در درون است.
پس مفهوم دیگر فرو رفتن در عمق و چیز ناشناخته است
درون - اندر - در - دریا - دور - دار - دود - . . . به مفهوم فرو رفتن در عمق چیزی است. . . . که باز اشاره حرف دال و فرو رفتن به عمق درون است
عالم ( دون ) یا پایین باز از مفهوم در خود فرو رفتن است که در اینجا از عالم دیگر به معنای عالم والا و بالا و بر استفاده میشود و واژگان دنائت و دانی و دانه و دم. . . . از ان گرفته شده است
دال در کلمات عربی ( دین ) اشاره به مذهب و ایین است که از خود اگاهی و اعمال فردی می اید. .
در دعاو دعوت که از درون انسان برمیخیزید پیدا میشود
دال در لغات بسیاری از کلمات فارسی یافت میشود که تقریبا در بیشتر آنها از مفاهیم مجازی نگاه به درون گرفته شده است
در کلمه دامن یا دامنه یا دومن به معنای پایین که از اشاره به عالم دون و پایین می اید. .
در پیدا و هویدا از اگاهی یافتن به مسئله یا وضعیتی می اید
در دارا و داشتن به معنای داشته بسیار گرانبها که همان تسلط بر عالم درون است می اید
در خود - خدا - واژه دال نمودار است
در واژگان دیو و دد و دندان و دنده و درنده. . . که همه ما میدانیم گاهی فرو رفتن در خود همانند دیوانگی و وادادگی است و واژگان دیوانه و دیو که اشاره به خدایانی دارند که اهرمن گونه و کج اندیش بوده اند
دادن از داریی ارزشمند خود که در گذشته اگاهی به درون بالاترین ارزش بود و علم جایگاه ویژه داشته و کم کم مجازا به دیگر زمینه ها کشیده شده است
در دوست و دست و داستان و دو و دویدن . . . . تقریبا ردپای مفهوم دال هویدا است
تقریبا میشود واژه دال که نگاه به درون انسان دارد و معانی مجاز بسیاری از ان گرفته شده است رد ان را در همه جای زبان فارسی و ترکی و عربی و انگلیسی و هندی و تقریبا تمام زبانهای دنیا دید. . . .

- - -
ایرزاد برادر من
۱ - انکه ان واژه نمار و نمارش از ساخته های اذرکیوانیه هست و واژی یافه است
۲ - دگر برادر من انجا نامش شهداد نیست نامش خبیص ( خبیس ) است مردم نادان نادانسته انرا با خبیث عربی بابر گذاشته و انرا زشت شمردند انرا شهداد کردند - شما چگونه اکنون با نام شهداد اسمان ریسمان می بافی؟
۳ - هیر را در زمان ما پاره ای زبانشناسان گمان کردند اتش است و سپس دانستند که نیست و دوباره به گمان اینکه اموزگاری است انرا اموزش پنداشتند و این همه کج یابی از نادانستن واژه هیربدان هیربد بود که گمان کردند چون در اتشکده اموزش میدهد پس هیر اموزش است - برادرم هیج جایی اتش را هیر نگفته اند اتش را اذر - اگر - اثور - اتخش - و زین دست میگویند
چگونه هیرمند که نام رود اب است را اتش بنامند؟
هیر - هیردات
در سنگنبشته ساسانی امده � بسی هیر و خواستگ به اتشکده بسی ( گسیل ) کرد�
اکنون دانستید هیر چیست؟ هیر / خیر همانست که در عربی هم انرا خیر میگویند

شما که میخواهی مردم را بیاگاهانی نخست خویش اگاه شو دگر انکه پارسی نویسی این نیست که یک مشت واژ عربی را فهم و معنی و ذهن را پهمید مینه و زهنی بنویسی این نابودگری است
مهر= خور است درست است شما چگونه مهرداد را که به چم خور میگید ؟ برادر من شید بچم درخشان است و خور شید یعنی خور درخشان - مانند جم درخشان ک انرا جم شید نامیدیم - داد در مهرداد بچم مهر افرید است - چرا این همه چرت و پرت را پخش میکنید ؟
داد چه پیوندی با دیو دارد این همه چرت مینویسید -
برادر من داد که در بامداد است بچم گاه و زمان است داد بچم گاه و زمان هنوز در زبان مردم ایران کاربرد دارد در روستاهای شیراز و ععشایر باصری و همه عشایر فارس و کهکیلویه میگویند بهرام و پرویز همدادند - دادت بسیارست - یک مردی دیدم داد بوای بوا گپم بود هم عصر نیای نیایم بود - ان من مان که پس ارمن المان است بچم مان / مال/مادماس =میهن و نشتمان و محل ماندگاری خانه و روستا است انرا ار / ال در هردو همان ار اریا و ایران است انرا بردی بستی به هیومن و من هر گردی گردو نیست -