( داجة ) داجة.[ ج َ / داج ْ ج َ ] ( ع اِ ) پس روان لشکر. ( منتهی الارب ). تُباع عسکر. ( از اقرب الموارد ). || چیز اندک و حقیر از حاجت ، یا حاجة. داجة از اتباع است و منه الحدیث ، ما ترکت حاجة و لا داجة. ( منتهی الارب ).
