دائم المرض. [ ءِ مُل ْ م َ رَ ] ( ع ص مرکب ) آنکه همواره مریض و بیمار باشد. ( آنندراج ). پیوسته بیمار. که هماره با درد بود. مطلی ؛ دائم المرض. ( منتهی الارب ).
