دأالکلب. [ ئُل ْ ک َ ] ( ع اِ مرکب ) هاری. جنون سبعی. نوعی از مانیاست لکن گاهی بدخویی کند و گاهی مهربانی نماید و چاپلوسی کند همچون خوی سگان. صاحب کشاف اصطلاحات الفنون آرد: داء کلب عبارت است از جنون سبعی آنچنانی که با خشمی آمیخته ببازیچه و عبث آلوده است همچنانکه در طبیعت سگ مشاهده می گردد و به این جهت به این اسم نامیده شده است که صاحب این بیماری اخلاقش مانند اخلاق سگ شود. و بعضی گفته اند وجه تسمیه به این اسم آن است که کسی که به این بیماری مبتلا میباشد اگر دیگری را با دندان گیرد باعث قتل او میشود مانند سگ. این بیانات تمامی از بحر الجواهر است - انتهی : و خداوند داءالکلب میان این و آن ( میان مانیا و سرسام گرم ) باشد. از بهر آنکه ماده علت او با خون آمیخته باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ). || جوع. داءالذئب. گرسنگی.
