داءالظبی. [ ئُظْ ظَب ْی ْ ] ( ع اِ مرکب ) عدم بیماری. نشاط، صحت : به داءُ ظبی ؛ ای لیس به داء کما لا داء بالظبی ، او را دردی نیست چنانکه آهو را نباشد. نظیر: تعبیر پشه لگدش کرده است در تداول فارسی زبانان.
