[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
محلی که امام حسین علیه السلام پس از رسیدن به سرزمین کربلا در آن سرزمین فرود آمد و خیمه زد. منطقه از آب فاصله داشت و با یک سلسله تپه ها که از شمال شرقی تا جنوب و غرب کشیده می شد، محاصره شده بود.
مجموعه این منطقه، یک نیم دایره تشکیل می داد و اهل بیت در همین محل استقرار یافته بودند. از میدان درگیری و نیروهای دشمن فاصله داشت. در جایی بود که تیرهای اردوی دشمن به آنجا نرسد ولی سپاه انبوه کوفه، محل را محاصره کردند.
خیمه حضرت زینب را پشت خیمه امام حسین علیه السلام نصب کردند و خیام جوانان بنی هاشم اطراف خیام زنان و اطفال بود. خیمه های افراشته، برخی محل اسکان نفرات بود و برخی خیمه آب و آذوقه و امکانات. خیمه های اصحاب، جدا از خیمه اهل بیت و بنی هاشم بود.
آرایش خیمه ها حالت نعل اسبی داشت، به گونه ای که جمع و جور بود، نه متشتت و پراکنده تا قابل حفاظت بیشتری باشد. در پشت این خیمه ها خندق حفر شده بود تا از آن سمت، مورد تهاجم قرار نگیرند. برخی از خیمه ها هم مخصوص سلاح یا نظافت بود. صبح عاشورا یاران امام به خیمه نظافت می رفتند و خود را تمیز می کردند. در مقابل همین خیمه بود که بریر بن خضیر با عبدالرحمن بن عبد ربه از خوشحالی و شوق شهادت شوخی می کردند.
یفیت خیمه های حسینی در روز عاشورا از این قرار بوده است:
پس از شهادت امام حسین علیه السلام دشمن به خیام حمله آورد و آنها را غارت کرد و به آتش کشید. پیکر شهدای عاشورا، از میدان رزم به مقابل خیمه گاه آورده می شد.
«...آنچه اکنون در کربلا، در جنوب غربی حرم حسینی به نام خیمه گاه (مخیم) موجود است و زائران آنجا را زیارت کرده و به آن تبرک می جویند، در زمان های قدیم نبوده است و بعدها در محل خیمه گاه امام حسین علیه السلام بنایی ساخته شد تا نشانی از آن مکان باشد. بنای فعلی ساختمان و قبه خیمه گاه، ساخته «مدحت پاشا» برای پذیرایی ناصرالدین شاه و درباریان او بوده و به قولی هم «عبدالمؤمن دده » آن را ساخته است».
محلی که امام حسین علیه السلام پس از رسیدن به سرزمین کربلا در آن سرزمین فرود آمد و خیمه زد. منطقه از آب فاصله داشت و با یک سلسله تپه ها که از شمال شرقی تا جنوب و غرب کشیده می شد، محاصره شده بود.
مجموعه این منطقه، یک نیم دایره تشکیل می داد و اهل بیت در همین محل استقرار یافته بودند. از میدان درگیری و نیروهای دشمن فاصله داشت. در جایی بود که تیرهای اردوی دشمن به آنجا نرسد ولی سپاه انبوه کوفه، محل را محاصره کردند.
خیمه حضرت زینب را پشت خیمه امام حسین علیه السلام نصب کردند و خیام جوانان بنی هاشم اطراف خیام زنان و اطفال بود. خیمه های افراشته، برخی محل اسکان نفرات بود و برخی خیمه آب و آذوقه و امکانات. خیمه های اصحاب، جدا از خیمه اهل بیت و بنی هاشم بود.
آرایش خیمه ها حالت نعل اسبی داشت، به گونه ای که جمع و جور بود، نه متشتت و پراکنده تا قابل حفاظت بیشتری باشد. در پشت این خیمه ها خندق حفر شده بود تا از آن سمت، مورد تهاجم قرار نگیرند. برخی از خیمه ها هم مخصوص سلاح یا نظافت بود. صبح عاشورا یاران امام به خیمه نظافت می رفتند و خود را تمیز می کردند. در مقابل همین خیمه بود که بریر بن خضیر با عبدالرحمن بن عبد ربه از خوشحالی و شوق شهادت شوخی می کردند.
یفیت خیمه های حسینی در روز عاشورا از این قرار بوده است:
پس از شهادت امام حسین علیه السلام دشمن به خیام حمله آورد و آنها را غارت کرد و به آتش کشید. پیکر شهدای عاشورا، از میدان رزم به مقابل خیمه گاه آورده می شد.
«...آنچه اکنون در کربلا، در جنوب غربی حرم حسینی به نام خیمه گاه (مخیم) موجود است و زائران آنجا را زیارت کرده و به آن تبرک می جویند، در زمان های قدیم نبوده است و بعدها در محل خیمه گاه امام حسین علیه السلام بنایی ساخته شد تا نشانی از آن مکان باشد. بنای فعلی ساختمان و قبه خیمه گاه، ساخته «مدحت پاشا» برای پذیرایی ناصرالدین شاه و درباریان او بوده و به قولی هم «عبدالمؤمن دده » آن را ساخته است».
wikiahlb: خیمه_گاه_کربلا