خیمه گاه امام حسین

[ویکی فقه] خیمه گاه امام حسین (علیه السلام). خیمه گاه حسینی، یکی از مکان های زیارتی شهر کربلا است، که بنا به نقل مورخان محل برافراشته شدن خیمه ها و چادرهای سید الشهداء (علیه السّلام) و یاران ایشان بوده و بنای نخستین آن به قرن دهم قمری و فردی به نام عبدالمؤمن دده برمی گردد.پس از حمله وهابی ها به کربلا در ۱۲۱۷ ه. ق سیدعلی طباطبائی صاحب ریاض العلماء، اقدام به ساختن باروی شهر کربلا کرد و در همان هنگام بنایی به دستور صاحب ریاض در آن ساخته شد و این مکان به عنوان قبرستان قرار گرفت و نام آن به المخیم تغییر یافت.امروزه این بارگاه یکی از اماکن زیارتی معروف کربلا بوده که در جنوب غربی حرم امام حسین (علیه السّلام) با فاصله کمی از آن واقع شده است و محل زیارت شیعیان و ارادتمندان حضرت اباعبدالله (علیه السّلام) می باشد و مردم به قصد تبرک و نذر و نیاز به آن روی می آورند.
در واقعه کربلا آرایش خیمه های امام حسین (علیه السّلام) حالت نعل اسبی داشت تا حفاظت بیشتری داشته باشد. در پشت این خیمه ها خندق حفر شده بود تا از آن سمت، مورد تهاجم قرار نگیرند.اولین خیمه ای که نصب شده خیمه امام حسین (علیه السّلام) بود. این خیمه محل جلسات و بزرگ ترین خیمه بود.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۲.
درباره تاریخ بنای اولیه خیمه گاه، اطلاع دقیقی در دست نیست. گفته شده است، نخستین شخصی که بنای کوچکی در محل خیمه گاه ساخت سید عبدالمؤمن دَدِه از نسل سیدابراهیم مُجابْ و از متصوفه قرن دهم هجری است.او تعدادی نهال خرما کنار این بنا کاشت که بعدها به نخلستان دده شهرت یافت.
مقدس، احسان، راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، ص۲۴۳.
یکی از دوره های مهم بازسازی و مرمت عتبات در دوره ناصرالدین شاه و توسط عبدالحسین تهرانی نماینده وی در امور بازسازی عتبات عراق صورت گرفت. شیخ عبدالحسین تهرانی در سال ۱۲۷۶ق در کنار مرمت و توسعه حرم امام حسین (علیه السّلام)، خیمه گاه را نیز بازسازی نمود.در سفر ناصرالدین شاه به عتبات در سال ۱۲۸۷ق، مدحت پاشا والی عثمانی بغداد بنایی را در این خیمه گاه جهت اقامت شاه ایران و همراهانش ساخت.
طعمة، سلمان هادی، تراث کربلاء، ص۱۱۲.
...