خیطه

لغت نامه دهخدا

( خیطة ) خیطة. [ خ َ طَ ] ( ع اِ ) میخ. || رسن. || خیط که با رسن انگبین چینان باشد. || جبه پشمین انگبین چینان. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

خیطة. [ خ َ طَ ] ( ع مص ) گذشتن بر کسی یا چیزی یکبار یا گذشتن بر وی بسرعت. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس