خیزش ژانویه یا خیزش اسپارتاکیست ها ( آلمانی: Jauaraufstand ) یک اعتصاب سراسری خشونت آمیز بوده است که از پنجم تا دوازدهم ژانویه ۱۹۱۹ میلادی در برلین آلمان رخ داده است.
این خیزش یک کشمکش قدرت میان حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری فردریش ابرت و کمونیست های تندروی حزب کمونیست آلمان به رهبری کارل لیبکنشت و رزا لوکزامبورگ که پیش از آن جرگه اسپارتاکوس را ایجاد کرده بودند، بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
این شورش با همکاری فرای کورپس و حزب سوسیال دموکرات، با پیروزی سوسیال دموکرات ها خاتمه یافت. لوکزامبورگ و لیبکنشت پس از بازداشت اعدام شدند.
اسپارتاکیستها بعد از تجربه همکاری با احزاب سوسیال دموکرات آلمان به این نتیجه رسیدند که اهداف آنها تنها با تشکیل یک حزب برای خود محقق می شود، بنابراین آنها در ائتلافی با سایر گروه های چپ سوسیالیست از کل آلمان، حزب کمونیست آلمان ( KPD ) را تأسیس کردند.
رزا لوکزامبورگ برنامه حزبی خود را تهیه کرد و آن را در ۳۱ دسامبر ۱۹۱۸ ارائه داد. در این برنامه، او اشاره کرد که کمونیستها هرگز نمی توانند بدون اراده مشخص مردم در اکثریت قدرت را بدست آورند. در ۱ ژانویه، وی خواستار شرکت KPD در انتخابات برنامه ریزی شده سراسری آلمان شد، اما اکثریت حزبی هنوز امیدوار بودند که با ادامه تحریک کارگران در کارخانه ها به اعتصاب و شورش و از طریق «فشار خیابان ها» به قدرت برسند. پس از مشورت با اسپارتاکیست ها، انقلابیون نظامی تصمیم گرفت در حزب مستقل سوسیال دموکرات باقی بماند. این اولین شکست حزب کمونیست آلمان بود.
شکست قاطع چپ در اولین روزهای سال ۱۹۱۹ رخ داد. همانند ماه نوامبر گذشته، موج انقلابی دوم ایجاد شد، اما برخلاف نوامبر این انقلاب با خشونت سرکوب شد. این موج انقلاب در ۴ ژانویه آغاز شد، زمانی که دولت، رئیس پلیس ارشد برلین امیل آیش هورن را برکنار کرد. آیشهورن یکی از اعضای حزب مستقل سوسیال دموکرات بود که از به کار بردن خشونت علیه کارگران تظاهرات کننده در بحران کریسمس خودداری کرده بود. این اقدام منجر به این شد که حزب مستقل سوسیال دموکرات، کارگران انقلابی و روسای حزب کمونیست آلمان کارل لیبکنشت و ویلهلم پیک خواستار برگزاری تظاهراتی در روز بعد شوند.
تظاهرات روز ۵ ژانویه ۱۹۱۹ به گردهمایی عظیمی از تظاهرکنندگان تبدیل شد. روز یکشنبه، ۵ ژانویه، همانند ۹ نوامبر ۱۹۱۸، صدها هزار نفر به مرکز برلین سرازیر شدند، بسیاری از آنها مسلح بودند. بعد از ظهر، ایستگاه های قطار و دفاتر روزنامه ها و دفتر مرکزی روزنامه حزب سوسیال دموکرات Vorwärts اشغال شدند. در برخی از روزنامه ها در روزهای گذشته نه تنها در مورد جذب نیروی فرایکورپ ها، بلکه در مورد قتل اسپارتاکیست ها نیز صحبت شده بود.
این خیزش یک کشمکش قدرت میان حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری فردریش ابرت و کمونیست های تندروی حزب کمونیست آلمان به رهبری کارل لیبکنشت و رزا لوکزامبورگ که پیش از آن جرگه اسپارتاکوس را ایجاد کرده بودند، بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
این شورش با همکاری فرای کورپس و حزب سوسیال دموکرات، با پیروزی سوسیال دموکرات ها خاتمه یافت. لوکزامبورگ و لیبکنشت پس از بازداشت اعدام شدند.
اسپارتاکیستها بعد از تجربه همکاری با احزاب سوسیال دموکرات آلمان به این نتیجه رسیدند که اهداف آنها تنها با تشکیل یک حزب برای خود محقق می شود، بنابراین آنها در ائتلافی با سایر گروه های چپ سوسیالیست از کل آلمان، حزب کمونیست آلمان ( KPD ) را تأسیس کردند.
رزا لوکزامبورگ برنامه حزبی خود را تهیه کرد و آن را در ۳۱ دسامبر ۱۹۱۸ ارائه داد. در این برنامه، او اشاره کرد که کمونیستها هرگز نمی توانند بدون اراده مشخص مردم در اکثریت قدرت را بدست آورند. در ۱ ژانویه، وی خواستار شرکت KPD در انتخابات برنامه ریزی شده سراسری آلمان شد، اما اکثریت حزبی هنوز امیدوار بودند که با ادامه تحریک کارگران در کارخانه ها به اعتصاب و شورش و از طریق «فشار خیابان ها» به قدرت برسند. پس از مشورت با اسپارتاکیست ها، انقلابیون نظامی تصمیم گرفت در حزب مستقل سوسیال دموکرات باقی بماند. این اولین شکست حزب کمونیست آلمان بود.
شکست قاطع چپ در اولین روزهای سال ۱۹۱۹ رخ داد. همانند ماه نوامبر گذشته، موج انقلابی دوم ایجاد شد، اما برخلاف نوامبر این انقلاب با خشونت سرکوب شد. این موج انقلاب در ۴ ژانویه آغاز شد، زمانی که دولت، رئیس پلیس ارشد برلین امیل آیش هورن را برکنار کرد. آیشهورن یکی از اعضای حزب مستقل سوسیال دموکرات بود که از به کار بردن خشونت علیه کارگران تظاهرات کننده در بحران کریسمس خودداری کرده بود. این اقدام منجر به این شد که حزب مستقل سوسیال دموکرات، کارگران انقلابی و روسای حزب کمونیست آلمان کارل لیبکنشت و ویلهلم پیک خواستار برگزاری تظاهراتی در روز بعد شوند.
تظاهرات روز ۵ ژانویه ۱۹۱۹ به گردهمایی عظیمی از تظاهرکنندگان تبدیل شد. روز یکشنبه، ۵ ژانویه، همانند ۹ نوامبر ۱۹۱۸، صدها هزار نفر به مرکز برلین سرازیر شدند، بسیاری از آنها مسلح بودند. بعد از ظهر، ایستگاه های قطار و دفاتر روزنامه ها و دفتر مرکزی روزنامه حزب سوسیال دموکرات Vorwärts اشغال شدند. در برخی از روزنامه ها در روزهای گذشته نه تنها در مورد جذب نیروی فرایکورپ ها، بلکه در مورد قتل اسپارتاکیست ها نیز صحبت شده بود.
