خیزش پارس ها با اعلام استقلال پارس از شاهنشاهی ماد شروع شد. طغیان پارس آغازگر جنگ های کوروش بزرگ با ایشتوویگو بود. سبب این انقلاب اعمال ایشتوویگو آخرین شاهنشاه ماد بود که باعث متحد شدن استان های دیگر با پارس شد. نبردها از ۵۵۲ پیش از میلاد تا ۵۴۹ پیش از میلاد به رهبری کوروش بزرگ ادامه داشتند.
... [مشاهده متن کامل]
به تاریخ ۵۵۸ پ. م، کوروش دوم شاه اقوام و طوایف پارسی شد. مرکز فرماندهی او در پاسارگاد، به سایر سرزمین ها احاطه داشت. کوروش نیز مانند پدرش کمبوجیه اول، نسبت به شاهان ماد وفاداری داشت. در این دوران، ماد خود را برای حمله ای به بابل آماده می کرد. ارتباط بین این دو امپراتوری تند و پرآشوب بود. حقیقتی که به خوبی می توان با مطالعه متون بابلی آن زمان متوجه گردید. نشانه هایی از این تیرگی روابط بین این دو حکومت در گفته های ارمیای نبی، مشهود است. گفته های وی چندین دهه پیش از حمله کوروش به ایشتوویگو تدوین شده بود. ارمیا پیشگویی کرد که مادها به همراه سیستیانها و همچنین مانیان ها به بابل حمله کرده، آنجا را تسخیر خواهند کرد ( به گفته او، مانیانها جنگجویانی بی رحم و با تیر و کمان و نیزه بودند ) و پس از تسخیر، بابل را زیر و رو خواهند نمود و این سرزمین را از انسان ها تهی خواهد شد و جولانگاه شغال ها خواهد گردید. در آغاز قرن شش پیش از میلاد ارمیای نبی پیشگویی کرد که تعداد فراوانی از مادها و مردمان اورارتو ( آرارات ) ، ماننایی ها و بالأخره ستیانی ها ( آشکنازها ) انتقام یهوه را خواهند گرفت و بابل را ویران خواهند کرد. ارمیا با خوشحالی چنین اظهار داشت: «سلاح خود را تیز کنید، سپرها را برگیرید. خداوند روح پادشاهان ماد را به تلاطم درآورده است؛ زیرا ارادهٔ وی بر این قرار گرفته است که بابل را ویران کند… یک دونده می دود تا به دیگری برسد یک قاصد می رود تا به قاصد دیگر برسد برای گفتن این نکته به شاه بابل که شهر تو از هر گوشه ای به تصرف درآمده است. » اندکی پس از آن اشعیای نبی چنین پیشگویی کرد: «مادها که هیچ چشم داشتی به طلا و نقره ندارند» علیه بابل به حرکت در خواهند آمد. این پیامبر اظهار امیدواری کرد که بابل مطلقاً ویران شود. به صورتی که حتی شبانان نیز نتوانند گوسفندان خود را در ویرانه های آن بچرانند. ولی بابل به دلیل نبرد کوروش و ایشتوویگو، از حمله مادها در امان ماند.
... [مشاهده متن کامل]
به تاریخ ۵۵۸ پ. م، کوروش دوم شاه اقوام و طوایف پارسی شد. مرکز فرماندهی او در پاسارگاد، به سایر سرزمین ها احاطه داشت. کوروش نیز مانند پدرش کمبوجیه اول، نسبت به شاهان ماد وفاداری داشت. در این دوران، ماد خود را برای حمله ای به بابل آماده می کرد. ارتباط بین این دو امپراتوری تند و پرآشوب بود. حقیقتی که به خوبی می توان با مطالعه متون بابلی آن زمان متوجه گردید. نشانه هایی از این تیرگی روابط بین این دو حکومت در گفته های ارمیای نبی، مشهود است. گفته های وی چندین دهه پیش از حمله کوروش به ایشتوویگو تدوین شده بود. ارمیا پیشگویی کرد که مادها به همراه سیستیانها و همچنین مانیان ها به بابل حمله کرده، آنجا را تسخیر خواهند کرد ( به گفته او، مانیانها جنگجویانی بی رحم و با تیر و کمان و نیزه بودند ) و پس از تسخیر، بابل را زیر و رو خواهند نمود و این سرزمین را از انسان ها تهی خواهد شد و جولانگاه شغال ها خواهد گردید. در آغاز قرن شش پیش از میلاد ارمیای نبی پیشگویی کرد که تعداد فراوانی از مادها و مردمان اورارتو ( آرارات ) ، ماننایی ها و بالأخره ستیانی ها ( آشکنازها ) انتقام یهوه را خواهند گرفت و بابل را ویران خواهند کرد. ارمیا با خوشحالی چنین اظهار داشت: «سلاح خود را تیز کنید، سپرها را برگیرید. خداوند روح پادشاهان ماد را به تلاطم درآورده است؛ زیرا ارادهٔ وی بر این قرار گرفته است که بابل را ویران کند… یک دونده می دود تا به دیگری برسد یک قاصد می رود تا به قاصد دیگر برسد برای گفتن این نکته به شاه بابل که شهر تو از هر گوشه ای به تصرف درآمده است. » اندکی پس از آن اشعیای نبی چنین پیشگویی کرد: «مادها که هیچ چشم داشتی به طلا و نقره ندارند» علیه بابل به حرکت در خواهند آمد. این پیامبر اظهار امیدواری کرد که بابل مطلقاً ویران شود. به صورتی که حتی شبانان نیز نتوانند گوسفندان خود را در ویرانه های آن بچرانند. ولی بابل به دلیل نبرد کوروش و ایشتوویگو، از حمله مادها در امان ماند.
