خیز برداشتن

لغت نامه دهخدا

خیز برداشتن. [ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بقصد دور جستن خود را گرد کردن چنانکه شیر و ببر و غیره. دور جستن چنانکه شیر برای شکاری بقصد جایی. || جستن از جائی بجائی دور. جستن مسافتی دور را. || قصد جستن یا جستن. ( یادداشت مؤلف ). || ورم کردن. آماس کردن. باد آوردن. آماسیدن. آماس پدید کردن. چنانکه گویند پشت دستش خیز برداشته یعنی پشت دستش بادآورده.

فرهنگ فارسی

بقصد دور جستن خود را گرد کردن چنانکه شیر و ببر و غیره یا قصد جستن با جستن .

پیشنهاد کاربران

دویدن، سریع راه رفتن
leap
The ball was hit well, but the centerfielder made a leaping, one - handed catch to end the game
به توپ ضربه خوبی وارد شد اما بازیکن میانی ( centerfielder ) خیز برداشت و با یه دست توپ رو گرفت تا بازی بدین ترتیب به پایان برسه
یورش بردن - حمله ور شدن - هجوم بردن
جستن، جهیدن، پریدن

بپرس