خیرالدین ابوالمعالی لاهوری

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابوالْمَعالی لاهوری، خیرالدین بن رحمت الله (۹۶۰ـ۱۰۲۴ق/۱۵۵۳ـ۱۶۱۵م)، عارف طریقه قادریه و مؤلف آثار فارسی در هند و پاکستان است.
نیاکان او که از سادات کرمان بودند، در اوایل قرن ۱۰ق/۱۶م، به پنجاب رفتند و در آن جا ساکن شدند. ابوالمعالی در شیرگره (پنجاب) زاده شد. عموی او شیخ داوود کرمانی از عارفان نامدار طریقه قادریه بود. ابوالمعالی داماد و مرید شیخ داوود بود و پس از وفات وی جانشین او شد. در ۱۰۱۱ق که ابوالمعالی به لاهور رفت، شمار بسیاری به حلقه مریدان او درآمدند. دانشمندان و بزرگانی همچون عبدالحق محدث دهلوی ، عبدالقادر بداونی و ملک الشعراء فیضی ، ابوالمعالی را بزرگ و محترم می داشتند و میان او و آنان مکاتبات دوستانه برقرار بود عبدالحق دهلوی برای دیدار او از دهلی به لاهور شتافت و به اشاره همو شرح مشکوة المصابیح را به پایان برد. ابوالمعالی در ۱۰۲۴ق در لاهور وفات یافت. آرامگاه او در لاهور زیارتگاه مردم است.
← آثار
(۱) اختر راهی، ترجمه های متون به زبانهای پاکستانی، اسلام آباد، ۱۳۶۵ش.(۲) عبدالقادر بدوانی، منتخب التواریخ، به کوشش مولوی احمد علی، کلکته، ۱۸۶۹م.(۳) محمد بشیر حسین، فهرست مخطوطات شیرانی، لاهور، ۱۹۶۹م.(۴) عبدالخلق دهلوی، المکاتیب و الرسائل الی ارباب الکمال و الفضائل، دهلی، ۱۳۳۲ق.(۵) احمد ظهورالدین، پاکستان میر فارسی ادب، لاهور، ۱۹۷۴م.(۶) خضر عباسی نوشاهی، فهرست نسخه های خطی فارسی کتابخانه دانشگاه پنجاب لاهور، اسلام آباد، ۱۳۶۵ش.(۷) غلام سرور لاهوری، خزینة الاصفیاء، لکهنو، ۱۸۷۳م.(۸) محمد صادق کشمیری همدانی، طبقات شاهجهانی، به کوشش محمد اسلم خان، دهلی، ۱۹۹۳م.(۹) منزوی، خطی مشترک.

پیشنهاد کاربران

بپرس