خیابان فلسطین

خیابان فلسطین، خیابانی شمالی - جنوبی در مرکز تهران است. [ ۱] [ ۲] این خیابان به خیابان زرتشت غربی از شمال و به دانشگاه افسری امام علی و خیابان امام خمینی ( سپه پیشین ) از جنوب محدود است. ادامه خیابان فلسطین از سمت شمال خیابان جویبار است که به میدان فاطمی ختم می شود. خیابان فلسطین در محدوده منطقه ۶ و منطقه ۱۱ شهر تهران واقع است. [ ۳]
این خیابان به ترتیب از شمال به جنوب با بلوار کشاورز، خیابان طالقانی ( میدان فلسطین ) ، خیابان انقلاب، خیابان جمهوری و خیابان پاستور ( نهاد ریاست جمهوری ) تقاطع دارد. [ ۳] بخش جنوبی این خیابان در محدوده نهاد ریاست جمهوری، کاخ مرمر ( محل تشکیل جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام ) و حسینیه امام خمینی ( بیت رهبری ) قرار دارد. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، در مجاورت این خیابان، سفارت اسرائیل در تهران قرار داشت. پس از انقلاب ساختمان سفارت اسرائیل در اختیار سازمان آزادی بخش فلسطین گذاشته شد و نام خیابان و میدان کاخ نیز به فلسطین تغییر یافت.
این خیابان از شمال آن از طریق ایستگاه مترو میدان ولیعصر و در تقاطع خیابان انقلاب و فلسطین با ایستگاه مترو تئاتر شهر قابل دسترسی است. [ نیازمند منبع]

خیابان فلسطین (بغداد). خیابان فلسطین ( عربی: شارع فلسطین ) یکی از خیابانهای شهر بغداد است که در سمت الرصافه رود دجله قرار دارد، این خیابان یک خیابان طولانی است که از میدان میسلون در ورودی بغداد جدیده شروع می گردد و در میدان دانشگاه المستنصریه تمام می گردد، این خیابان در گذر ایام همچنان سرپا ایستاده است و مناطق: منطقه ۱۴ تموز، منطقه زبونه، منطقه مهندسین، منطقه الادریسی، منطقه المستنصریه، منطقه النیل و تعداد دیگری از مناطق در طرفین آن قرار گرفته اند.
در این خیابان تعدادی از اماکن مهم منجمله ساختمان هیئت المپیک کشور عراق، ساختمان وزارت آبیاری، دانشکده پلیس، باشگاه نیروی هوایی، مدرسه ثانویه برای دانش آموزان ممتاز و دانشکده های مختلف دانشگاه المستنصریه بنا شده است، در نزدیکی این خیابان در مناطقی که در طرفین خیابان قرار دارند بعضی از موسسات دولتی مثل دانشکده الرافدین وابسته به دانشگاه ملی، کالج یا انستیتو تربیت معلمین زن و وزارت خانه ورزش و جوانان و دیگر موسسات قرار دارد.
این منطقه در قدیم یک منطقه متروکه در اطراف بغداد بود که از آب یک کانالی که از دجله جدا شده بود آن را پوشانده بود و در خود غرق کرده بود، دهه ۷۰ میلادی از قرن بیستم آغاز عمران و آبادی این منطقه بود در این زمان حکومت عراق اقدام به ایجاد خیابان فلسطین و تقسیم زمینهای مناطق اطراف این خیابان به شهروندان عراقی به طور خاص کارمندان دولت مانند قضات، وکلا و حقوقدانان، استادان دانشگاه ها و معلمین و… نمود، بعضی از ساکنین بومی این منطقه در این طرح مجبور شدند که خانه های خود را به فروش برسانند و به مناطق دیگر به دلیل مشکلات اقتصادی نقل مکان کنند، این خانه ها و زمین هایی که از طرف آنجا به فروش می رسید به قطعات و خانه های کوچکتر تقسیم می شد و به خانواده هایی که درآمدشان از ساکنین قبلی کمتر بود داده می شد، این امر باعث گردید که این منطقه به یک منطقه مردمی که شامل عمده طبقات اجتماعی می شد تبدیل شود.