خیابان شرم

آخرین اثر میزوگوچی، موضوعی امروزی دارد و به طریقهٔ سیاه و سفید فیلمبرداری شده است. نام فیلم خیابان شرم است و قصهٔ پنج زن را با پس زمینه های متفاوت اجتماعی و شخصی بازگو می کند که در خانهٔ رؤیاها، که مکان بدنامی است، گردهم آمده اند. میزوگوچی می خواست تا فضای فیلمش شبه مستند باشد؛ اما صاحبان این گونه مکان ها اجازه فیلمبرداری به او ندادند. برخلاف اینکه فیلم فضای سردی دارد، اما به پرفروشترین ساختهٔ میزوگوچی بدل شد. این فیلم نخستین اثر دربارهٔ زندگی معاصر ژاپن است که تحسین بسیاری از تماشاگران آمریکایی را برانگیخت. فیلیپ دمون سابلن، میزوگوچی را به آهنگسازی تشبیه می کند که با ریتم و تنالیته سروکار دارد. او اعتقاد دارد که میزوگوچی همانند ماکس افولس و اتو پره مینجر، تمامی ابتکار و خلاقیت خویش را به کار می گیرد تا هنرپیشه اش بتواند کنه وجود خویش را بر پرده آشکارکند. [ ۱]
دربارهٔ فیلم: آخرین فیلم میزوگوچی به یکی از موضوعات مورد علاقهٔ او می پردازد؛ زنان روسپی. فیلم داستان زندگی پنج زن روسپی که در یک جا با هم کار می کنند را روایت می کند، هر یک بنا به دلایلی مجبور به تن فروشی شده اند و مهم تر آنکه جامعه در قبال این زنان بی مسئولیت است. [ ۲]