خویی، اسماعیل (مشهد ۱۳۱۷ش)
خویی، اسماعیل
(نام کامل: اسماعیل رسول زادۀ خویی؛ تخلص: سروش) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش راهی تهران شد و در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی دانشسرای عالی درس خواند. سپس در یونیورسیتی کالج در رشتۀ فلسفه دکترا گرفت. در بازگشت به ایران، به تدریس در دانشسرای عالی پرداخت. از دورۀ نوجوانی شعر گفت و در دهۀ ۱۳۴۰ به صفِ شاعران نیمایی پیوست. دو زمینۀ سیاسی و اجتماعی، و اندیشه های فلسفی در سروده هایش بازتاب گسترده تری دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در لندن زیسته است. از او دفترهای متعددی در حوزۀ شعر جدید نشر یافته است؛ برخِنگ راهوار زمین (تهران، ۱۳۴۶)، زان رهروان دریا (تهران، ۱۳۴۹)، گزارۀ هزاره (آلمان، ۱۳۷۰)، درون دوزخ بی در کجا (کانادا، ۱۳۷۵) ازجملۀ آن هاست.
خویی، اسماعیل
(نام کامل: اسماعیل رسول زادۀ خویی؛ تخلص: سروش) شاعر ایرانی. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش راهی تهران شد و در رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی دانشسرای عالی درس خواند. سپس در یونیورسیتی کالج در رشتۀ فلسفه دکترا گرفت. در بازگشت به ایران، به تدریس در دانشسرای عالی پرداخت. از دورۀ نوجوانی شعر گفت و در دهۀ ۱۳۴۰ به صفِ شاعران نیمایی پیوست. دو زمینۀ سیاسی و اجتماعی، و اندیشه های فلسفی در سروده هایش بازتاب گسترده تری دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در لندن زیسته است. از او دفترهای متعددی در حوزۀ شعر جدید نشر یافته است؛ برخِنگ راهوار زمین (تهران، ۱۳۴۶)، زان رهروان دریا (تهران، ۱۳۴۹)، گزارۀ هزاره (آلمان، ۱۳۷۰)، درون دوزخ بی در کجا (کانادا، ۱۳۷۵) ازجملۀ آن هاست.
wikijoo: خویی،_اسماعیل_(مشهد_۱۳۱۷ش)