خویشتن پرستیدن. [ خوی / خی ت َ پ َ رَ دَ ] ( مص مرکب ) خودپرستیدن. خودخواه بودن. خودپسندی کردن. خود را پسندیدن : تا تو ببینیم و خویشتن نپرستیم.سعدی ( غزلیات ).
