خویشتن پرستی. [ خوی / خی ت َ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) عمل و حالت خویشتن پرست. خودپسندی. خودپرستی.تکبر. فخر. خودخواهی. ( یادداشت مؤلف ) : از سر صدق شد خدای پرست داشت از خویشتن پرستی دست.نظامی.
