خویشتن پرست

لغت نامه دهخدا

خویشتن پرست. [ خوی / خی ت َ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) خودپرست. متکبر. خودپسند :
خاقانی را نشایی ایراک
خودبینی و خویشتن پرستی.

خاقانی.

( صفت ) آنکه خود را برتر از دیگران بیند خود پرست .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید