خویشتن رهان

لغت نامه دهخدا

خویشتن رهان. [ خوی / خی ت َ رَ ] ( نف مرکب ) خود برکنار دارنده از مناهی. عفاف ورز. باورع :
مجنون که مبصر جهان بود
شهوت کش و خویشتن رهان بود.

نظامی.

خود بر کنار دارنده از مناهی

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید