خویشتن اندیشی ( به انگلیسی Self - reflection ) ، توانایی مشاهده و ارزیابی فرآیندهای شناختی، عاطفی و رفتاری خودمان است. در روان شناسی، سایر اصطلاحات مورد استفاده برای این خویش تن آگاهی عبارتند از «آگاهی اندیشی» ( به انگلیسی 'reflective awareness' ) و «هوشیاری اندیشی» ( به انگلیسی 'reflective awareness' ) که از کار ویلیام جیمز سرچشمه می گیرد. [ ۲] [ ۳]
خویشتن اندیشی به طیفی از کارکردها از جمله درون نگری و فراشناخت بستگی دارد که از دوران کودکی تا نوجوانی رشد می کند و بر نحوه تعامل افراد با دیگران و تصمیم گیری تأثیر می گذارد. [ ۴]
خویشتن اندیشی با فلسفه هوشیاری، موضوع آگاهی، خودآگاهی به طور کلی و فلسفه ذهن مرتبط است. [ نیازمند منبع]
مفهوم خویشتن اندیشی قدیمی است. به عنوان مثال، بیش از ۳۰۰۰ سال پیش، " خودت را بشناس "، یک قاعده اوراکل دلفی، در پیتیا معبد آپولو بود که بر روی یکی از قدیمی ترین مکان های مذهبی شناخته شده در یونان باستان حک شده بود. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخویشتن اندیشی به طیفی از کارکردها از جمله درون نگری و فراشناخت بستگی دارد که از دوران کودکی تا نوجوانی رشد می کند و بر نحوه تعامل افراد با دیگران و تصمیم گیری تأثیر می گذارد. [ ۴]
خویشتن اندیشی با فلسفه هوشیاری، موضوع آگاهی، خودآگاهی به طور کلی و فلسفه ذهن مرتبط است. [ نیازمند منبع]
مفهوم خویشتن اندیشی قدیمی است. به عنوان مثال، بیش از ۳۰۰۰ سال پیش، " خودت را بشناس "، یک قاعده اوراکل دلفی، در پیتیا معبد آپولو بود که بر روی یکی از قدیمی ترین مکان های مذهبی شناخته شده در یونان باستان حک شده بود. [ نیازمند منبع]
wiki: خویشتن اندیشی