خویش پرست. [ خوی / خی پ َ رَ ] ( نف مرکب ) خودپرست. متکبر. خودخواه. ( یادداشت مؤلف ) : با چو تو روحانیی تعلق خاطرهر که ندارد دواب خویش پرست است.سعدی.
