خویش انداز

اوستایی ( زبان کتاب زرتشتیان ) = xᵛaēpaθiia. = خوپیا = خویشتن
خوتن ( پیش از یورش تورکان و منگولان ( مغول ها ) به ایران بخش باختری چین ایرانی بودن ) = h�viya هویا = خویش
خوازمیان ( ایران سرزمین ازبکستان که به دست ترکان نابود شدن ) = xubisk. خوبسیک = خویشتن
سغدی ها ( مردمان ایرانی که بدست ترکان قزاقستان و و ازبک نابود شدن ) = xēp. خپ = خویش
پشتو ( مردمان با ریشه زبان کهن که امروز باشرمساری طالبان هستند ) : xp�́l. خوپل = خویش
پهلوی ( اشکانیان ) = xēbēh خِوبه
پارسی نو ( ساسانی ) = xwyš. خِویس
پارسی امروزی و دری و فارسی ( پارسی تازی شده ) = خویش
تاجیکی: خویس
واژه آریایی hw� به چم خویش به ریخت *sw� در آمده و وارد زبان اروپاییان شده است.
اما در ورد به زبان پارسی ه اوای خ گرفته است
اوستایی: xᵛatō خاتو
کردی و باختری و لری : خود و خو
پارسی نو : خود
اما واژه اریایی hw�. به چم خود در اروپایی به ریخت sw�. و در لاتین به ریخت sōlus در امده است
این واژه در گذر زمان به self و خود در امده است.
تا اینجا دانستیم که واژه خویش را میتوان خود نیز گویم
اما پسود ie در واژه selfie از کجا و از چه ریشه است:
اریایی : * - akas. اکاس
ایران باستان و اوستایی: ika. ایکا
کتاب پهلوی: ایک و ای
دانستیم که همه واژه selfie از ریشه پارسی و ایرانی است
Selfie: self ie= خود ی =خودکا
به جای ساخت واژگان خنده اور کافی است ریشه واژگان پارسی با دیرینگی انها را به مردم بگویم
عکس صلفی = اکس خودگیر یا اکس خودکا یا اکس خودیی
تمام این واژگان برابر پارسی با دیرینگی ۳ هزار ساله برای واژه پوچ selfie است
@iranaryan. مارا در ایتا دنبال کنید
References
^�Rastorgujeva, V. S. ; �Edelʹman, D. I. � ( 2000– ) , “*huai - > *xvai - ”, in�Etimologičeskij slovarʹ iranskix jazykov�[Etymological Dictionary of Iranian Languages] ( in Russian ) , Moscow: Vostochnaya Literatura, pages 422 - 433^�de Vaan, Michiel; Lubotsky, Alexander ( 2017 ) �Old Persian, De Gruyter, �DOI:10. 1515/9781934078631. 194, pages 201
Jamison, Stephanie W. ( 2009 ) , “Sociolinguistic Remarks on the Indo - Iranian * - ka - Suffix: A Marker of Colloquial Register”, in�Indo - Iranian Journal, volume 52, issue 2, Leiden: Leiden University, pages 311 - 329