خوک خور

لغت نامه دهخدا

خوک خور. [ خوَرْ خُرْ ] ( نف مرکب ) خورنده خوک. آنکه گوشت خوک خورد :
گر مدح بانوان ز پی سیم و زر کنند
زنار کفر خوکخوران طیلسان اوست.
خاقانی.
|| ( ن مف مرکب ) خوک خورده. || آنچه خوک خورد. غذای خوک. خوک خورد.

فرهنگ فارسی

خورنده خوک آنکه گوشت خوک خورد یا خوک خورده .

پیشنهاد کاربران

بپرس