خؤلت
لغت نامه دهخدا
خولة. [ خ َ ل َ ] ( ع اِ ) آهوی ماده. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خولة. [ خ َ ل َ ] ( اِخ ) بنت جعفربن قیس حنفی. از حی حنفیه بود و زوجه علی بن ابی طالب علیه السلام. و مادر محمدبن حنفیه پسر علی بن ابی طالب علیه السلام. ( یادداشت مؤلف ).
خولة. [ خ َ ل َ ] ( اِخ ) بنت منظربن ریان فزاری. زوجه حسن بن علی علیه السلام و مادر حسن بن حسن بن علی ( ع ) است. ( یادداشت مؤلف ).
خولة. [ خ َ ل َ ] ( اِخ ) بنت هذیل از بنی الحارث. بقولی از ازواج رسول بود و پیغامبر او را طلاق گفت. ( یادداشت مؤلف ).
خؤلة. [ خ ُء ل َ ] ( ع اِ ) خویشی از جانب مادر. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). یقال : «بینی و بینه خؤلة» ویقال «خال بین الخؤلة». ( از منتهی الارب ). || ج ِ خال. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( ترجمان علامه جرجانی ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید