خونه
لغت نامه دهخدا
خونه. [ ن ِ ] ( اِ ) چوب اسطوانه ای شکل که خمیر نان را بدان پهن کنند. غلطک. وردنه. ( ناظم الاطباء ).
خونه. [ ] ( اِخ ) شهرکی است خرد [ به آذربادگان ] با نعمت و آبادان و مردم بسیار. ( حدود العالم ).
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
انگار خُونه ( خانه ) نداریم لایق مهمون کردن "مهدی"رو ( علیه السلام ) !
. . .
خانه با خَوَنة ؛ اشتباه نگیر.
. . .
خانه با خَوَنة ؛ اشتباه نگیر.
هیچ جا خونه خوده آدم نمیشه!
بهترین جای دنیا "خونه"
بهترین جای دنیا "خونه"
لهجه تهرانی محاوره ای برای واژه "خانه"
همون خانه. Home. . . . .
من عاشقتم نقی نقی پستهای خوب می زاری ممنون
منم خواستم این هارو بگم
house, home, room, point, square
منم خواستم این هارو بگم