خونسازی خارج مغز استخوان ( EMH یا گاهی EH[ ۱] ) به خونسازی خارج از مِدولای استخوان ( مغز استخوان ) گفته می شود[ ۲] و این خونسازی ممکن است فیزیولوژیک یا پاتولوژیک باشد.
EMH فیزیولوژیک در زمان جنینی و رشد جنین رخ می دهد؛ در این مدت محل اصلی خونسازی جنین کبد و طحال است.
EMH پاتولوژیک می تواند در بزرگسالی رخ دهد هنگامی که خونسازی فیزیولوژیکی نمی تواند به درستی در مغز استخوان کار کند و سلولهای بنیادی خونساز ( HSC ) باید به بافتهای دیگر مهاجرت کنند تا با تشکیل اجزای سلولی خون ادامه یابد. EMH پاتولوژیک می تواند ناشی از میلوفیبروز، [ ۳] تالاسمی یا اختلالات ایجاد شده در سیستم خونسازی باشد.
در طول رشد جنین، خونسازی عمدتاً در کبد جنین و طحال رخ می دهد و به دنبال آن در مغز استخوان قرار می گیرد. [ ۴] خونسازی همچنین در بسیاری از بافت ها یا اندام های دیگر مانند کیسه زرده، ناحیه مزونفروس آئورت گناد ( AGM ) ، طحال و غدد لنفاوی صورت می گیرد. در طول رشد، مهره داران از مرحلهٔ اولیه و قطعی خونسازی عبور می کنند. ریه ها نیز در تولید پلاکت در بزرگسالان نقش دارند. [ ۵]
خونسازی اولیه در کیسه زرده در مراحل اولیهٔ رشد جنینی رخ می دهد. مشخصهٔ آن تولید پیش سازهای اریتروئیدی یا گلبول های قرمز هسته دار است که تحت عنوان اریتروبلاست یا مگالوبلاست نیز شناخته می شوند. هدف اصلی تولید این سلول ها تسهیل اکسیژن رسانی بافتی برای حمایت از رشد سریع جنین است. این مرحلهٔ اولیه گذرا است و سلولهایی که تولید می شوند گلوبینهای جنینی را نشان می دهند، پرتوان نیستند و توانایی تجدید خود را ندارند.
خونسازی قطعی با مرحلهٔ اولیه از طریق تولید سلول های بنیادی خونساز متفاوت است. تشکیل این سلول ها در AGM بعداً هنگام رشد اتفاق می افتد. بعداً، آنها به کبد جنین مهاجرت می کنند، جایی که اکثر خونسازی فیزیولوژیکی خارج مغز استخوان در آن انجام می شود. سرانجام، هنگامی که مغز استخوان رشد کرد، آنها به آنجا مهاجرت می کنند. آنها همچنین می توانند به طحال و غدد لنفاوی مهاجرت کنند، جایی که ممکن است خونسازی رخ دهد، اما به میزان کمتر.
به نظر می رسد خونسازی ریوی در بزرگسالان نیز نقش مهمی ایفا می کند. [ ۵] در مقایسه با مغز استخوان، جایی که خونسازی سه گانه رخ می دهد، ریه ها ترجیحاً از طریق سلول های ساکن مگاکاریوسیت ها به تولید پلاکت کمک می کنند. این امر با مطالعاتی ثابت می شود که نشان می دهد خون خروجی از ریه ها پلاکت های بیشتر و سلول های پیش ساز کمتری نسبت به خون وارد شده به ریه ها دارد. دیده شده است که در موارد ترومبوسیتوپنی شدید، مگاکاریوسیت های ریوی از ریه ها به داخل مغز استخوان مهاجرت می کنند، جایی که در آن به جبران سلول های تخلیه شدهٔ مغز استخوان کمک می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفEMH فیزیولوژیک در زمان جنینی و رشد جنین رخ می دهد؛ در این مدت محل اصلی خونسازی جنین کبد و طحال است.
EMH پاتولوژیک می تواند در بزرگسالی رخ دهد هنگامی که خونسازی فیزیولوژیکی نمی تواند به درستی در مغز استخوان کار کند و سلولهای بنیادی خونساز ( HSC ) باید به بافتهای دیگر مهاجرت کنند تا با تشکیل اجزای سلولی خون ادامه یابد. EMH پاتولوژیک می تواند ناشی از میلوفیبروز، [ ۳] تالاسمی یا اختلالات ایجاد شده در سیستم خونسازی باشد.
در طول رشد جنین، خونسازی عمدتاً در کبد جنین و طحال رخ می دهد و به دنبال آن در مغز استخوان قرار می گیرد. [ ۴] خونسازی همچنین در بسیاری از بافت ها یا اندام های دیگر مانند کیسه زرده، ناحیه مزونفروس آئورت گناد ( AGM ) ، طحال و غدد لنفاوی صورت می گیرد. در طول رشد، مهره داران از مرحلهٔ اولیه و قطعی خونسازی عبور می کنند. ریه ها نیز در تولید پلاکت در بزرگسالان نقش دارند. [ ۵]
خونسازی اولیه در کیسه زرده در مراحل اولیهٔ رشد جنینی رخ می دهد. مشخصهٔ آن تولید پیش سازهای اریتروئیدی یا گلبول های قرمز هسته دار است که تحت عنوان اریتروبلاست یا مگالوبلاست نیز شناخته می شوند. هدف اصلی تولید این سلول ها تسهیل اکسیژن رسانی بافتی برای حمایت از رشد سریع جنین است. این مرحلهٔ اولیه گذرا است و سلولهایی که تولید می شوند گلوبینهای جنینی را نشان می دهند، پرتوان نیستند و توانایی تجدید خود را ندارند.
خونسازی قطعی با مرحلهٔ اولیه از طریق تولید سلول های بنیادی خونساز متفاوت است. تشکیل این سلول ها در AGM بعداً هنگام رشد اتفاق می افتد. بعداً، آنها به کبد جنین مهاجرت می کنند، جایی که اکثر خونسازی فیزیولوژیکی خارج مغز استخوان در آن انجام می شود. سرانجام، هنگامی که مغز استخوان رشد کرد، آنها به آنجا مهاجرت می کنند. آنها همچنین می توانند به طحال و غدد لنفاوی مهاجرت کنند، جایی که ممکن است خونسازی رخ دهد، اما به میزان کمتر.
به نظر می رسد خونسازی ریوی در بزرگسالان نیز نقش مهمی ایفا می کند. [ ۵] در مقایسه با مغز استخوان، جایی که خونسازی سه گانه رخ می دهد، ریه ها ترجیحاً از طریق سلول های ساکن مگاکاریوسیت ها به تولید پلاکت کمک می کنند. این امر با مطالعاتی ثابت می شود که نشان می دهد خون خروجی از ریه ها پلاکت های بیشتر و سلول های پیش ساز کمتری نسبت به خون وارد شده به ریه ها دارد. دیده شده است که در موارد ترومبوسیتوپنی شدید، مگاکاریوسیت های ریوی از ریه ها به داخل مغز استخوان مهاجرت می کنند، جایی که در آن به جبران سلول های تخلیه شدهٔ مغز استخوان کمک می کنند.
wiki: خونسازی خارج مغز استخوان