خونریزی های دستگاه گوارش ( GIB ) به دو دسته با منشأ فوقانی و تحتانی تقسیم می شوند. خون ریزی هایی که در قسمت اثنی عشر به بالا رخ داده باشند، خون ریزی دستگاه گوارش فوقانی ( UGIB ) نامیده می شوند. اگر محل خونریزی از دوازدهه تا مقعد باشد خونریزی دستگاه گوارشی تحتانی ( LGIB ) گفته می شود. خونریزی در اثر صدمه یا آسیب موضعی ایجاد شده و سبب زخم مخاط دستگاه گوارش می شود.
بیماری هایی که موجب خونریزی گوارشی تحتانی می شوند عبارتند از:
هموروئید، فیشر آنال و شقاق، تومورها، دیورتیکول مکل، پولیپها، دیورتیکولیت، فیستول آئورتی - روده ای، آنژیودیسپلازی روده ای، پروکتیت، یبوست مزمن، اختلالات انعقادی و …
تشخیص محل دقیق خونریزی با کلونوسکوپی، اسکن با گلبول قرمز نشاندار، آندوسکوپی، سیگموئیدوسکوپی و … ممکن است.
اگر خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی باشد علایم آن به شرح زیر است:
۱. مدفوع قیری و بدبو، این نوع مدفوع که ملنا نام دارد بر وجود خون حداقل به مدت ۱۴ ساعت در دستگاه گوارش دلالت می کند؛ لذا اغلب نشانه خونریزی دستگاه گوارش فوقانی است.
۲. وجود خون قرمز روشن در مدفوع ( هماتوشزی ) که این تظاهر بیشتر مربوط به خونریزی قسمت تحتانی دستگاه گوارش است. اگرچه در خونریزی های وسیع دستگاه گوارش فوقانی نیز چنین تظاهری می تواند وجود داشته باشد ( تشخیص افتراقی ) .
۳. علائم کم خونی نیز وجود دارد مانند خستگی زودرس، سیاهی رفتن چشم، درد قفسه سینه یا تنگی نفس.
خونریزی مخفی گوارشی که در آزمایش های اختصاصی مربوط به مدفوع تشخیص داده می شود. این نوع خونریزی بیشتر نشانه تومورهای دستگاه گوارشی است که معمولاً با علائمی نظیر کاهش وزن و کم خونی مزمن همراه است.
در موارد خونریزی فعال یا شدید، اولویت درمان با توقف خونریزی است که ابتدا با شستشوی معده و یا نوعی آندوسکوپی به جهت متوقف کردن خونریزی انجام می شود. اما اگر این پروسیچرها موثر واقع نشوند، جراحی اورژانس الزامی خواهد بود. اگر منشأ خونریزی گوارشی، ناشناخته و شدت خونریزی، منافی با حیات باشد، به عنوان آخرین خط درمان، عضو خونریزی دهنده به شکل اورژانسی برداشته می شود ( به عنوان مثال برداشتن اورژانسی کولون در خونریزی حجیم کولون با منشأ ناشناخته ) .
در موارد مزمن، تمرکز بر درمان بیماری زمینه مانند هموروئید است، روند صحیح اجابت مزاج ( اجتناب از یبوست ) و نشستن در لگن آب گرم نیز مفیداست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیماری هایی که موجب خونریزی گوارشی تحتانی می شوند عبارتند از:
هموروئید، فیشر آنال و شقاق، تومورها، دیورتیکول مکل، پولیپها، دیورتیکولیت، فیستول آئورتی - روده ای، آنژیودیسپلازی روده ای، پروکتیت، یبوست مزمن، اختلالات انعقادی و …
تشخیص محل دقیق خونریزی با کلونوسکوپی، اسکن با گلبول قرمز نشاندار، آندوسکوپی، سیگموئیدوسکوپی و … ممکن است.
اگر خونریزی از دستگاه گوارش فوقانی باشد علایم آن به شرح زیر است:
۱. مدفوع قیری و بدبو، این نوع مدفوع که ملنا نام دارد بر وجود خون حداقل به مدت ۱۴ ساعت در دستگاه گوارش دلالت می کند؛ لذا اغلب نشانه خونریزی دستگاه گوارش فوقانی است.
۲. وجود خون قرمز روشن در مدفوع ( هماتوشزی ) که این تظاهر بیشتر مربوط به خونریزی قسمت تحتانی دستگاه گوارش است. اگرچه در خونریزی های وسیع دستگاه گوارش فوقانی نیز چنین تظاهری می تواند وجود داشته باشد ( تشخیص افتراقی ) .
۳. علائم کم خونی نیز وجود دارد مانند خستگی زودرس، سیاهی رفتن چشم، درد قفسه سینه یا تنگی نفس.
خونریزی مخفی گوارشی که در آزمایش های اختصاصی مربوط به مدفوع تشخیص داده می شود. این نوع خونریزی بیشتر نشانه تومورهای دستگاه گوارشی است که معمولاً با علائمی نظیر کاهش وزن و کم خونی مزمن همراه است.
در موارد خونریزی فعال یا شدید، اولویت درمان با توقف خونریزی است که ابتدا با شستشوی معده و یا نوعی آندوسکوپی به جهت متوقف کردن خونریزی انجام می شود. اما اگر این پروسیچرها موثر واقع نشوند، جراحی اورژانس الزامی خواهد بود. اگر منشأ خونریزی گوارشی، ناشناخته و شدت خونریزی، منافی با حیات باشد، به عنوان آخرین خط درمان، عضو خونریزی دهنده به شکل اورژانسی برداشته می شود ( به عنوان مثال برداشتن اورژانسی کولون در خونریزی حجیم کولون با منشأ ناشناخته ) .
در موارد مزمن، تمرکز بر درمان بیماری زمینه مانند هموروئید است، روند صحیح اجابت مزاج ( اجتناب از یبوست ) و نشستن در لگن آب گرم نیز مفیداست.
