شهنشاه خودکام خونریز مرد
از آن آگهی گشت رخسار زرد.
فردوسی.
بریده سرگرد ارجاسب راجهاندار و خونریز لهراسب را.
فردوسی.
یکی مرد خونریز و بی کار و دزدبخواهی ز من چشم داری بمزد.
فردوسی.
جهاندار خونریز ناسازگارنکرد ایچ یاد از بد روزگار.
فردوسی.
کمند سواران سرآویز شدپرندآوران ابر خون ریز شد.
اسدی.
همه ساله بدخواه ضحاک بودکه ضحاک خونریز و ناپاک بود.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
طبرخون رخانی که خونریز چشمش رخانم بشویدبه آب طبرخون.
سوزنی.
خونریز ماست غمزه جادوت پس چرا.خاقانی.
خونریز بی دیت مشمر بادیه که هست عمر دوباره در سفر روح پرورش.
خاقانی.
بخونخواری مکن چنگال را تیزکز این بی بچه گشت آن شیر خونریز.
نظامی.
همان تیغ مردان که خونریز شدبتدبیر فرزانگان تیز شد.
نظامی.
خونریز من خراب گشته مست از دیت و قصاص رسته.
نظامی.
کان شحنه جان ستان خونریزآبی تندست و آتشی تیز.
نظامی.
چون زنم دم کاتش دل تیز شدشیر هجر آشفته و خونریز شد.
مولوی.
دیگر از حربه خونخوار اجل نندیشم که نه از غمزه خونریز تو ناپاکتر است.
سعدی.
چشمت بغمزه ما را خون خورد و می پسندی جانا روا نباشد خون ریز را حمایت.
حافظ.
در آستین مرقع پیاله پنهان کن که همچو چشم صراحی پیاله خونریز است.
حافظ.
دل بدان غمزه خونریز کشد جامی راصید را چون اجل آید پی صیاد رود.
جامی ( دیوان ، چ هاشم رضی ص 356 ).
|| خون ریزنده. که خون از آن جاری باشد : دو دستش بزنار بستم چو سنگ
بدانسان که خونریز گشتش دو چنگ.
فردوسی.
|| میرغضب. ( ناظم الاطباء ) : همی گرد باغ سیاوش بگشت
بجایی که بنهاد خونریز طشت.
فردوسی.
بخونریزم اجازت چیست گفتی اشارت اینکه بسم اﷲ همین دم.
کمال خجندی ( از آنندراج ).
بیشتر بخوانید ...