خون یک شاعر ( فرانسوی: Le Sang d'un Poète ) فیلمی در ژانر فانتزی به کارگردانی ژان کوکتو است که در سال ۱۹۳۲ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به لی میلر اشاره کرد.
شاعر ( انریکه ریوروس ) در موقع نقاشی از اینکه در اثرش دهانی واقعی به وجود آمده که حتی نفس می کشد، یکه می خورد. سعی می کند آن را پاک کند، اما دهان به کف دستش منتقل می شود. صبح روز بعد دستش را به صورت یک مجسمه ( لی میلر ) می کشد، دهان روی آن قرار می گیرد و زنده اش می کند.
در بخش دوم، شاعر متوجه می شود که در و پنجره های اتاقش ناپدید شده اند. مجسمه به او توصیه می کند که از راه آینه به «آن طرف» برود و در راهروی هتلی از سوراخ کلیدها اتاق ها را نگاه کند. در اتاقی در چارچوب تابلویی مکزیکی مراسم اعدامی را تماشا می کند، در اتاقی دختربچه ای را که پرواز می آموزد، در اتاقی موجودی دو جنسی را و در اتاقی اسرار چین را. در انتهای راهرو، شاعر سلاحی به دست می آورد و خودکشی می کند تا به اتاقش بازگردانده شود و مجسمه را بشکند. با این حال خود به شکل مجسمه درمی آید و در «سینه مونتیه» نصب می شود.
در بخش سوم، بچه مدرسه ای ها در برف بازی از مجسمه ای استفاده می کنند که انگار از برف ساخته شده است. یکی از بچه مدرسه ای ها با اصابت یک گلوله برقی نقش زمین می شود.
در بخش چهارم با عنوان «بی حرمتی میزبان»، میدان مجسمه به صورت یک صحنه نمایش درمی آید و ایوان ها به بالکن های تئاتر تبدیل می شوند. شاعر و یک زن ( شبیه به مجسمه اتاق شاعر ) ورق بازی می کنند. شاعر آس دل را پنهان می کند، اما فرشته نگهبانی ( فرال بنگا ) ظاهر می شود و پس از ناپدیدکردن جسد بچه مدرسه ای، ورق را رو می کند. با این ترتیب شاعر بازی را می بازد و خود را می کشد. تماشاگرانی که در بالکن ها نشسته اند، ابراز احساسات می کنند. زن نیز برمی خیزد و مثل خوابگردها راه می افتد و دوباره مجسمه می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشاعر ( انریکه ریوروس ) در موقع نقاشی از اینکه در اثرش دهانی واقعی به وجود آمده که حتی نفس می کشد، یکه می خورد. سعی می کند آن را پاک کند، اما دهان به کف دستش منتقل می شود. صبح روز بعد دستش را به صورت یک مجسمه ( لی میلر ) می کشد، دهان روی آن قرار می گیرد و زنده اش می کند.
در بخش دوم، شاعر متوجه می شود که در و پنجره های اتاقش ناپدید شده اند. مجسمه به او توصیه می کند که از راه آینه به «آن طرف» برود و در راهروی هتلی از سوراخ کلیدها اتاق ها را نگاه کند. در اتاقی در چارچوب تابلویی مکزیکی مراسم اعدامی را تماشا می کند، در اتاقی دختربچه ای را که پرواز می آموزد، در اتاقی موجودی دو جنسی را و در اتاقی اسرار چین را. در انتهای راهرو، شاعر سلاحی به دست می آورد و خودکشی می کند تا به اتاقش بازگردانده شود و مجسمه را بشکند. با این حال خود به شکل مجسمه درمی آید و در «سینه مونتیه» نصب می شود.
در بخش سوم، بچه مدرسه ای ها در برف بازی از مجسمه ای استفاده می کنند که انگار از برف ساخته شده است. یکی از بچه مدرسه ای ها با اصابت یک گلوله برقی نقش زمین می شود.
در بخش چهارم با عنوان «بی حرمتی میزبان»، میدان مجسمه به صورت یک صحنه نمایش درمی آید و ایوان ها به بالکن های تئاتر تبدیل می شوند. شاعر و یک زن ( شبیه به مجسمه اتاق شاعر ) ورق بازی می کنند. شاعر آس دل را پنهان می کند، اما فرشته نگهبانی ( فرال بنگا ) ظاهر می شود و پس از ناپدیدکردن جسد بچه مدرسه ای، ورق را رو می کند. با این ترتیب شاعر بازی را می بازد و خود را می کشد. تماشاگرانی که در بالکن ها نشسته اند، ابراز احساسات می کنند. زن نیز برمی خیزد و مثل خوابگردها راه می افتد و دوباره مجسمه می شود.
wiki: خون یک شاعر