خولیان گایاره

سباستیان خولیان گایاره گارخون ( اسپانیایی: Sebastián Julián Gayarre Garjón ؛ ۱۵ آوریل ۱۹۲۱ – ۲۰۰۹ ) با نام هنری «خولیان گایاره» یک خواننده تنور مشهور اپرا اهل اسپانیا بود.
او بود که نقش های «مارچلو» در اپرای «دوکِ آلبا» ( گائتانو دونیزتی ) و «جوکوندا» در اپرایِ «لا جوکوندا» ( آمیلکاره پونکیلی ) را ابداع کرد.
او در یک خانوادهٔ باسک، در شهری کوچک به نام «رونکال» بر دامنهٔ رشته کوه های پیرنه تربیت یافت و فرزند سوم خانواده بود. خولیان به دلیل عدم تمکنِ مالیِ خانواده، مجبور شد در سن ۱۳ سالگی، مدرسه را ترک کرده و به چوپانی بپردازد. در سن ۱۵ سالگی، پدرش او را به شهر «پامپلونا» فرستاد تا در یک مغازه، مشغول به کار شود. در همان هنگام، با شنیدن صدای موسیقی یک گروه دوره گرد محلی، مغازه را ترک کرد و صاحب مغازه، او را اخراج کرد. چندی بعد، به عنوان «نعل بند» مشغول به کار شد و یکی از همکارانش با شنیدن صدای او حینِ آواز، به او پیشنهاد داد تا به گروه کر محلیِ «اورفئون» به رهبری «خواکین مایا» بپیوندد. خواکین مایا او را تنور اولِ گروه کُرش کرد و سپس به آهنگ ساز و مربی برجستهٔ آواز «هیلاریون اِسلابا» معرفی نمود. اِسلابا نیز با دیدن استعداد ذاتی خولیان، ترتیبی داد تا او بورسیهٔ «هنرستان سلطنتی موسیقی مادرید» شود و سرانجام، خولیان نخستین بار در شهر «تطیله»، با نام هنریِ «ساندوبال» به رویِ صحنه رفت.
با وجودِ خوانندگان برجسته و رقیبانی همچون «آمیلکاره پونکیه لی»، «روبرتو استانیو»، «ایتالو کامپانینی» و «فرانچسکو تامانیو»؛ بسیاری از مُفسرانِ موسیقی در قرن ۱۹ میلادی، وی را برترین خواننده تنورِ نسل خود می دانستند. هیچ اثر ضبط شده ای از او باقی نمانده است، چرا که در زمان مرگ او، تکنولوژی ضبط و نشر آواها در دوران طفولیت خود به سر می برد.