خولنجان

خولنجان (سرده). خولنجان، قولنجان یا خسرودارو[ ۱] ( نام علمی: Alpinia officinarum ) [ ۲] گیاهی از خانواده زنجبیلیان است که بومی آسیای جنوب شرقی می باشد و کاربرد خوراکی و دارویی دارد به ویژه ریشه و ریزوم آن. موارد مصرف در بهبود سیاتیک و دردهای مزمن کمر طبعی گرم و تر دارد.
• درمان ناباروری و نازایی
• درمان لکنت زبان
• بهبود دیابت
• درمان زودانزالی
• درمان آسم
• کاهنده ترشی معده
↑ «خولنجان». عطاری آنلاین. بایگانی شده از اصلی در ۲۶ اوت ۲۰۱۵. دریافت شده در ۳ شهریور ۱۳۹۴. ماسرجویه گوید  : خولنجان و خسرودارو یکی است. ↑ «گیاه دارویی خولنجان وخواص آن». صنایع غذایی wefood. پارامتر | پیوند= ناموجود یا خالی ( کمک ) ; پارامتر | تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن | پیوند= دارد ( کمک )
فواید در مانی خولنجان
• Wikipedia contributors, "Alpinia officinarum, " Wikipedia, The Free Encyclopedia, https://en. wikipedia. org/w/index. php?title=Alpinia_officinarum& oldid=614615399 ( accessed August 25, 2015 ) .
• زنجبیلیان
• ادویه ها
• گیاهان دارویی آسیا
• یادکردهای وب بدون نشانی اینترنتی
• یادکردهای وب دارای تاریخ بازبینی بدون نشانی اینترنتی
• مقاله ها با ریزقالب «گونه»
• جعبه آرایه زیستی فاقد رنگ
• مقاله های دارای جعبه اطلاعات آرایه زیستی بدون نوار آرایه زیستی

خولَنْجان
گیاهانی از جنس Alpinia متعلّق به تیرۀ زنجبیل. از ریزوم آن ها استفادۀ دارویی و ادویه ای می شود. گونه A.officinarum را خولنجان کوچک/خولنجان چین/خولنجان صغیر چینی/خولنجان هندی/خولنجان مصری می نامند و گونه A.galanga را خولنجان بزرگ جاوه می نامند. ریزوم این گیاهان پس از قطعه قطعه و خشک کردن در بازار ادویه ارائه می شود. این گیاهان در چین، هند و سیلان می رویند. این داروها را در فارسی خسرو دارو می نامند و این نشان می دهد که ایرانیان حداقل از زمان انوشیروان با این دارو آشنایی داشته اند. تاتارها از این ادویه برای معطرکردن چای استفاده می کرده اند و احتمالاً ایرانیان از طریق آن ها با این ادویه آشنا شده اند.