خوع
لغت نامه دهخدا
خوع. [ خ َ ] ( اِخ ) کوهی است سپید. ( منتهی الارب ) ( از معجم البلدان ).
خوع.[ خ َ ] ( اِخ ) نام یکی از ایام عرب است که در آن شیبان بن شهاب اسیر شد و این شیبان سوارکار خوب و صاحب اسبی بود معروف به مودون و نیز سید قبیله خود بود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید