خوشه بندی ژنتیکی انسان ( انگلیسی: Human genetic clustering ) ، معیاری برای تقسیم تنوع ژنتیکی انسان به تعداد کمی گروه یا خوشه است. یک روش اصلی برای تحلیل خوشه بندی ژنتیکی، استفاده از تحلیل خوشه بندی ریاضی است. این روش میزان شباهت داده های ژنتیکی را بین افراد و گروه ها به منظور استنباط ساختارهای جمعیتی تحلیل می کند و افراد را به گروه های اجدادی فرضی اختصاص می دهد. تحلیل مشابهی را می توان با استفاده از تحلیل مؤلفه های اصلی انجام داد. [ ۱] چندین مطالعهٔ جدید نیز هر دو روش را به کار گرفته اند. [ ۲] [ ۳]
تحلیل خوشه بندی ژنتیکی میزان تفاوت گروه های منطقه ای را از نظر ژنتیکی، اختصاص افراد به خوشه های مختلف، و آنچه که می توان از داده های ژنتیکی دربارهٔ اجداد انسان آموخت، بررسی می کند. توافق علمی گسترده ای مبنی بر این که بخش کمی از تغییرات ژنتیکی انسان بین جمعیت ها، قاره ها، یا خوشه ها رخ می دهد، وجود دارد. محققان خوشه بندی ژنتیکی در این که این تغییرات ژنتیکی عمدتاً بالینی هستند یا خوشه های استنباط شده با استفاده از ابزارهای ریاضی از نظر علمی مفید و مهم هستند، اختلاف نظر دارند.
یکی از سؤالات اساسی در مورد توزیع تنوع ژنتیکی انسان، میزان تقسیم ژن ها بین خوشه های مشاهده شده است.
بارها مشاهده شده است که اکثر تفاوت های دیده شده در جمعیت جهانی بشر، درون جمعیت ها نیز یافت می شوند. این تفاوت معمولاً با استفاده از شاخص تثبیتِ سِوال رایت ( FST ) محاسبه می شود، که تخمینی از تنوع داخل یک گروه است. میزان تنوع ژنتیکی انسان بسته به نوع ژن موردِ مطالعه، متفاوت است، اما به طور کلی این ادعا بیان می شود که حدوداً ۸۵ درصد از تنوع ژنتیکی در داخل گروه ها، ۶ تا ۱۰ درصد بین گروه های داخل یک قاره و ۶ تا ۱۰ درصد بین گروه های قاره ای یافت می شود. رایان براون و جورج آرملاگوس این موضوع را به عنوان «مجموعه مطالعاتی که نشان می دهد که طرح های طبقه بندی نژادی تنها یک نسبت ناچیز از تنوع ژنتیک انسان را شامل می شوند» توصیف کرده اند. در جدول زیر نیز بخش دیگری از این مطالعات ذکر شده اند.
این اعداد میانگین به معنی یکسان بودن تنوع در همه جمعیت ها نیستند. در واقع برخی از جمعیت های انسانی تنوع ژنتیکی بیشتری نسبت به دیگران دارند که این قضیه با فرضیهٔ منشأ آفریقاییِ انسان مدرن سازگار است؛ بنابراین جمعیت های خارج از آفریقا ممکن است دستخوش اثرات بنیان گذاری شده باشند که تنوع ژنتیکی آن ها را محدود کرده است. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتحلیل خوشه بندی ژنتیکی میزان تفاوت گروه های منطقه ای را از نظر ژنتیکی، اختصاص افراد به خوشه های مختلف، و آنچه که می توان از داده های ژنتیکی دربارهٔ اجداد انسان آموخت، بررسی می کند. توافق علمی گسترده ای مبنی بر این که بخش کمی از تغییرات ژنتیکی انسان بین جمعیت ها، قاره ها، یا خوشه ها رخ می دهد، وجود دارد. محققان خوشه بندی ژنتیکی در این که این تغییرات ژنتیکی عمدتاً بالینی هستند یا خوشه های استنباط شده با استفاده از ابزارهای ریاضی از نظر علمی مفید و مهم هستند، اختلاف نظر دارند.
یکی از سؤالات اساسی در مورد توزیع تنوع ژنتیکی انسان، میزان تقسیم ژن ها بین خوشه های مشاهده شده است.
بارها مشاهده شده است که اکثر تفاوت های دیده شده در جمعیت جهانی بشر، درون جمعیت ها نیز یافت می شوند. این تفاوت معمولاً با استفاده از شاخص تثبیتِ سِوال رایت ( FST ) محاسبه می شود، که تخمینی از تنوع داخل یک گروه است. میزان تنوع ژنتیکی انسان بسته به نوع ژن موردِ مطالعه، متفاوت است، اما به طور کلی این ادعا بیان می شود که حدوداً ۸۵ درصد از تنوع ژنتیکی در داخل گروه ها، ۶ تا ۱۰ درصد بین گروه های داخل یک قاره و ۶ تا ۱۰ درصد بین گروه های قاره ای یافت می شود. رایان براون و جورج آرملاگوس این موضوع را به عنوان «مجموعه مطالعاتی که نشان می دهد که طرح های طبقه بندی نژادی تنها یک نسبت ناچیز از تنوع ژنتیک انسان را شامل می شوند» توصیف کرده اند. در جدول زیر نیز بخش دیگری از این مطالعات ذکر شده اند.
این اعداد میانگین به معنی یکسان بودن تنوع در همه جمعیت ها نیستند. در واقع برخی از جمعیت های انسانی تنوع ژنتیکی بیشتری نسبت به دیگران دارند که این قضیه با فرضیهٔ منشأ آفریقاییِ انسان مدرن سازگار است؛ بنابراین جمعیت های خارج از آفریقا ممکن است دستخوش اثرات بنیان گذاری شده باشند که تنوع ژنتیکی آن ها را محدود کرده است. [ ۶] [ ۷]
wiki: خوشه بندی ژنتیکی انسان