خوشخور. [ خوَش ْ / خُش ْ خوَر / خُرْ ] ( نف مرکب ) پرخور. آنکه غذا زیاد خورد. || آنکه غذا رابه نکوئی خورد. آنکه بهر طعامی سازد. || ( ن مف مرکب ) بامزه. خوشمزه. خوش خوراک. لذیذ. || خوش خور؛ ( فعل امر ) در معنی «هنیئاً مریئاً».
